't Gaasmenneke

(Het gasmannetje)

't Gaasmenneke:

De straotlanteries vaan vreuger brande op gaas. Later woorte ze op d'n èllentrik aongeslote.
Op e paar plaotse in Mestreech lete ze get vaan die aw lanteries haange en dat zörgde
zoe veur e sjoen printsje vaan de stad.

Henk Raomekers, dee woort geneump es 't lèste gaasmenneke vaan Mestreech, leep tege ze pensioen aon.
Henk waor belas mèt 't zuver make vaan die lanteries.
Heer mós ze eine kier in de maond vaan binne en vaan boete wasse, zoe tot 't printsje vaan Mestreech veur de toeriste e bitsje proper oetzaog.

Tegeneuver De Struys stoont ouch zoe'n lanterie.
Henk begós altied es ierste tegeneuver De Struys aon de maondelikse wasbäört.
Heer waor altied mèt de fiets en aon de fiets had heer e lèdderke haange.
Veur dee fiets mós heer fieftèg cent in de week betaole aon de gemeinte.
Ziene fiets ('nen deensfiets) hadde ze getik, wie heer get lang in 'ne kaffee waor blieve haange.
Noe betaaolde heer e kwartsje veur ziene nuien deensfiets en e kwartsje in de week es aofbetaoling veur de getikden deensfiets.

Es de lanterie veur De Struys zuver waor, góng heer ziech eine drinke in de kaffee.
Lèt op, 't is daan haaf ach 's m
örges.
Veur alle zekerheid naom heer wel z'ne fiets mèt lèdder mèt nao binne en zat 'm tege 't buffèt.
Heer bestèlde ziech e pèlske en loerde ins roond of geine zag: 'Henk, drink dat pèlske mer veur miech'.
Meh geine ribde ziech.
Bèr, d'n hospes, wis daan al wie 't wijer góng.
Henk pakde de lèdder vaan de fiets aof en zat die midde in de kaffee.
Heer góng daan zelf achter de gordijn stoon.
Bèr doog de meziek oet en reep daan hiel hel door de kaffee: 'Dames en Hiere (de einegste dame die zoe vreug al in De Struys zaot waor 't gek Nètteke) en noe geit veur Uuch optrejje 't lèste gaasmenneke vaan Mestreech!
En...ta...ta...ta... Henk kaom achter de gordijn oet en kledderde op de lèdder.
Heer had altied 'tzelfde kinderechteg verhäölselke en dat begós zoe: 'Dames en Heren, mijn moeder heeft vier huizen...om te poetsen'.
En daan kaom nog get sjele wawwel en daan waor 't gedoon.
'nen Hollender dee in de kaffee waor reep: 'Kastelein, vul de kelken' en 'ne Mestreechteneer reep drachteraon: 'Tèl de köp'.
Tege nege oor góng Henk wijer mèt ze werk, meh iech weit zeker tot heer daan al e stök in z'n koont had.
Meh z'nen daag waor good!

Dertig jaar zorg over straatlampen

Laatste ‘gaasmenneke’ Ramaekers is niet meer

Maastrichts laatst levende gaasmenneke Henk Ramaekers is op woensdag (03-11-2010) op 90-jarige leeftijd overleden.


Henk Ramaekers waakte ruim dertig jaar met twee collega’s over 350 gaslampen in Maastricht.


Op 20 juni 2007 ontstak Ramaekers de eeuwig brandende toorts van het standbeeld van de Maastrichtse lichtgasuitvinder Jan Peter Minckelers op de Markt.
Het beeld was vanwege de herinrichting van de Markt tijdelijk verwijderd.
Ramaekers noemde die dag ‘de kroon op zijn werk’.
Hij is inmiddels in stilte gecremeerd.

Naor Bove

Het gasmannetje:

 

De straatlantaarns van vroeger branden op gas. Later werden ze op d'n elektriciteit aangesloten.
Op een paar plaatsen in Maastricht liet men een paar oude lantaarns hangen en dat zorgde voor een mooi plaatje van de stad.
 

Henk Ramakers, die werd genoemd als laatste gasmannetje van Maastricht, liep tegen z'n pensioen aan. Henk was belast met het schoonmaken van die lantaarns.

Hij moest ze een maal in de maand van binnen en buiten schoonmaken, zo tot het plaatje van Maastricht voor de toeristen een beetje proper uitzag.

 

Tegenover café De Struys stond ook zo'n lantaarn. Henk begon altijd als eerste tegenover de Struys aan de maandelijkse wasbeurt. Hij was altijd met de fiets en aan de fiets had hij een ladder hangen. Voor de fiets moest hij vijftig cent in de week betalen aan de Gemeente. Zijn fiets (een dienstfiets) hadden ze gestolen, toen hij iets te lang in een café was blijven hangen.

Nu betaalde hij een kwartje voor zijn nieuwe dienstfiets en een kwartje in de week als afbetaling voor de gestolen dienstfiets.

 

Als de lantaarn bij de Struys schoon was, ging hij zich eentje drinken in de café. Lét op, het is dan half acht 's morgens. Voor alle zekerheid nam hij wel z'n fiets met ladder mee naar binnen en plaatsten deze tegen het buffet. Hij bestelde zich een pilsje en keek rond of niemand zei: 'Henk drinkt dat pilsje maar van mij'. Maar niemand zei iets.

Bér de waard, wist dan al hoe het verder ging. Henk pakte de ladder van de fiets en zette deze midden in het café. Hij ging dan zelf achter het gordijn staan. Bér deed de muziek uit en riep dan heel hard door het café: 'Dames en Heren (de enigste dame die zo vroeg in het café zat was een vrouw die ze 'Gek Netteke' noemde) en nu gaat voor u optreden het Laatste gasmannetje van Maastricht'.

En...ta...ta...ta... Henk kwam achter het gordijn uit en klimt op de ladder.
Hij had altijd hetzelfde kinderachtig verhaal en dat begon zo: 'Dames en Heren, mijn moeder heeft vier huizen...om te poetsen'.
En dan kwam nog wat schele onzin en dan was het verhaal gedaan.
Een Hollandse bezoeker die in het café was riep:'Kastelein vul de glazen' en een Maastrichtenaar riep dan daar achteraan : 'tel de hoofden.

Tegen negen uur ging Henk verder met zijn werk, maar ik weet zeker tot hij dan al een stuk in z'n kraag had. Maar zijn dagen waren goed!

Naor Bove

Bron  Internet, De Limburger, Mestreech Online

eine terök