Miep Vincken

(Miep vaan ’t Vinkske)

Miep 'paradijsvogel' Vincken?

Miep 'Vaan 't Vinkse' Vincken 1942 - 2019

Naast Jean Pricken heeft Maastricht op een korte tijd wederom een markante Maastrichtse verloren, het gaat hier om de in 1942 geboren Miep Vincken. 

Ik kende Miep Vincken niet, ik kende wel de foto van een gezette vrouw in buikdanserskostuum die op het Vrijthof naast de fontein 'hawt uuch Vas' een dansje deed. Miep was een kunstenares met een visie en daar is ze niet van afgestapt, niemand kon haar de wet voorschrijven. Ze deed wat ze dacht dat goed was, punt.

Miep was zoals Ton Ramaker in de Limburger haar noemt een ‘Paradijsvogel’, Hij leerde haar kennen toen hij en zijn dochters van haar buikdansles kregen voor hun fakiract. “Ze liet zien dat haar volslanke lijf  geen belemmering vormde om met gratie te kunnen dansen. Ze gaf andere vrouwen zelfvertrouwen”. 

Miep Vincken was van kinds af aan een stevige meid en werd nog wel eens gepest, ze trok voornamelijk met jongens op. Ze kwam uit een ‘socialistisch gezin, hierdoor had ze het extra moeilijk in het katholieke zuiden. Ze leerden al vroeg haar eigen weg te gaan.  Miep was één van de eerste die een ‘bikini’ oftewel een doormidden geknipt zwempak droeg en zorgde zo voor wat opschudding in de jaren vijftig toen ze hiermee verscheen langs de Maas waar in die tijd de jeugd van Maastricht de weekenden doorbracht.  Als vrouw liep ze voorop door in een spijkerbroek met gulp te dragen. 

Ze exposeerden haar tekeningen en schilderijen in café Le Patraque, Miep was autodidact en stond haar ‘mannetje’ op creatief gebied.  Ze leerden van haar vader Sjeng Vincken pottenbakken en keramiek maken, zij begon in het atelier van haar vader, die schilder en pottenbakker was. Sinds 1962 maakte zij keramiek in eigen beheer, zoals gebruikskeramiek, gevelstenen, tuinbeelden, “vaasplastieken” en vrije plastiek. In opdracht maakte ze ook gebrandschilderde glas in lood. Sinds 1967 ging ze mode ontwerpen en couture  voor haar eigen in de jaren zestig geopende boetiek in de Platielstraat op huisnummer 10 eerst met Keramiek daarna Antiek Curoza. Nog later haar winkel toegewijd aan de mode met de naam ‘Pour Les Autres’. Hiermee heeft zij ook modeshows gegeven in de Mommes Schouwburg met mannen in vrouwenkleding ipv. voor platte onvrouwelijke modellen. Daarnaast ook Gehaakte jurken en vestjes waar de vrouwelijke vormen goed zichtbaar in zijn. ‘’Deze mode is nu pas getolereerd. Ik was 40 jaar te vroeg.’’  Om deze reden heeft Miep een nieuwe keramiek oven gekocht en verhuisde zij naar Belgie. In 1970 organiseerde ze haar eerste modeshow in de Jan van Eyckacademie, deze kreeg daarna enkele succesvolle herhalingen in de Momus.

Van Pieke Dassen leerde ze de kneepjes van het poppenspel. Ze werden vrienden voor het leven.

In 1972 was ze 'Miep van ’t Vinkske', de trotse tamboermaitre(sse) van hermenie Laat en Zaat bij de carnavalskraker ‘De Zaate Hermenie’.  In 1975 ter gelegenheid van het 10 jarig bestaan van haar boetiek presenteerde zij in de Momus de nieuwe zelfgemaakte collectie.

Op haar 48ste kwam ze na een aerobicsles via een vriendin terecht bij het buikdansen. Volgens Ton Ramaker ging een wereld voor haar open. “Eindelijk was er iets wat ze goed kon met haar grote lijf “.  Miep die inmiddels haar winkeltje in de koestraat had, toverde haar zaak om tot een Egyptische bazaar. Bij de opening in 1990 waagde de toenmalige wethouder Raymond Leenders zich met ‘Madame Horrya’ op straat aan een buikdans begeleid door een onvermoeibaar Turkse orkest ‘Orkide’ en buikdanseres ‘Salomé’.  Voor haar gezondheid begon ze met Buikdans bij dansschool ‘Salome ’. ’ Geweldig alles bewegen en je hoefde niet zo klein of niet zo mager te zijn!!’’. 

Zo kwam Miep weer terug in haar kunst zinnigheid en stapte terug achter haar naaimachine. Eerst voor haar eigen kostuums te maken en later groeide dit uit tot de opening van een nieuw product in haar winkel genaamd ‘Ali Baba’. Toen uiteindelijk de huren van de panden in Maastricht boven hun dak uit rezen heeft Miep besloten om een Atelier aan huis te bouwen. Dit is tot heden een succes gebleven en Miep steekt dan ook graag nog steeds een hoop energie in haar hobby/werk.

Bij de 21ste editie van het door haar opgezette jaarlijkse buikdansfestival op zondagmiddag in de Maastricht Music Hal (voorheen de Platte Zaol), in 2009, vertelde ze in De Limburger wat haar levensmotto is 'ik laat me door niemand wat zeggen, ik maak alles zelf uit’. Vincken woonde toen al in Zichen-Zussen-Bolder, net over de grens. In haar bus ging ze naar de markt in Maastricht. In de bus bevond zich een toiletemmer voor als de wc’s in de volle cafés bezet waren .“ Ze bleef kostuums maken, ook voor dansscholen.

De laatste jaren ging haar gezondheid achteruit en na een kort ziekbed overleed ze op 7 februari.

Bron: Krantenartikel en foto's Mieps Atelier, Facebook, De Limburger, artikel Sjak Planthof.