'Herinner mij het naamloos zweet dat hier de werkvloeren koelde'.

(Gedicht in de betonnen vloer bij het Sphinx Cour van Maarten van den Berg en Tycho Flore)

 

Het Sphinxkwartier is volop in beweging, bijna buiten het centrum van Maastricht blijft men bezig.

Nu een ode aan al die duizenden werknemers, mannen, vrouwen en kinderen die hun zweetdruppels in de afgelopen 150 jaar hebben laten vallen op de werkvloer. De arbeidsomstandigheden waren niet altijd optimaal. Het project is van Maarten van den Berg, samen met zijn vriend en beeldhouwer Tycho Flore hebben ze in twee weken tijd een gedicht in de betonnen vloer gefreesd voor de Eiffel.  Het gedicht zou op vrijdag 20 Mei 2022 om 14.00 uur worden onthuld maar werd door de verwachte storm (Code Oranje) afgelast. Maarten en Tycho hebben twee weken nodig gehad om het gedicht te maken, en met het weer van die weken, koelden ook hun zweet de Sphinxcour.

'Herinner mij het naamloos zweet dat hier de werkvloeren koelde'.

Tekst gedicht (overgenomen van het filmpje van Maarten van den Berg)

Naamloze zweet,

Stichter van versteende industrie.

Sphinx van klei en vuur,

Schreef zijn handelsymfonie.

Gehard in kraak glazuur,

Ouvertures met getrokken pistool.

Gegoten spijkers en porselein,

Soepterrines gevuld met kaarsvet.

In visbakken van water stein,

Met gekromde ruggen trokken de boerenbonte pottenmannen.

 

Diepen wonden in het tintelend tegenlicht,

Van een kras geslepen tijdsgewricht.

Het Limburgs vakwerk kende geen gelijke,

Maar Finse pottenpikkers plaatste het nekschot met precisie.

Het rendierenslee sleep kwartzand in de lappenmand,

En overwoekerde ’n  ragout van scherven de kerk van werk waar de stoflaag alsmaar dikker werd.

De sphinx dreef roerloos over de moederrivier,

Naar stormvelden van gestorven werkers met onleesbare namen.

Die de stadsgeschiedenis ongeletterd schreven,

Herinner mij het naamloos zweet dat hier de werkvloeren koelde.

 Frank Borkern (uitgever van het boek 'crapuul') schreef het volgende:

 In de epiloog van 'Crapuul' stel ik dat het genant is dat Maastricht wel een standbeeld heeft van Petrus Regout, maar op geen enkele manier de krottenwijkbewoners en de fabrieksarbeiders gedenkt. Dat kan ik nu niet meer zeggen. Deze week is in het Sphinxkwartier deze schitterende gedenksteen onthuld van Maarten van den Berg en Tycho Flore. Met een hartverscheurend mooie tekst: 'Herinner mij het naamloos zweet dat hier de werkvloeren koelde.' Een diepe buiging voor de makers. Een fenomenaal mooie ode aan de mensen die het geld hebben verdiend waar de fabriekseigenaren zo riant van hebben kunnen leven in hun stadspaleisjes en kasteeltjes. Ik hoop dat 'Crapuul' eraan bijdraagt dat de mensen die hier zo mooi worden herdacht, niet verdwijnen in de geschiedenis.

Simoon Verstappen meldt via Facebook dat een bekende gezegde van vroeger was 'trow diech n pottemenneke daan höbsters twie'.

Naor Bove

Bron: Facebook Maarten van den Berg. Foto''s John Kerkhofs

eine terök