Nog enkele foto's van mij, de sproeikop smaakt goed, een beetje ondeugende blik en stoeien met Callen..

Hoi, effe kijken of het lukt. Miene naom is Lewieke, dat is dan ook meteen het enige Limburgs wat ik ken, althans op dit ogenblik. Als Golden leer ik tenslotte snel. Mijn BFD (mine best friend dog) dat is Engels voor mijn beste hondenvriend Jamie. Jamie liet me weten dat ik me nog moest voorstellen, nou daar gaat ie dan; Mijn naam is ‘Lewieke’, ja ik weet ook niet hoe ze aan die naam zijn gekomen, officieel heet ik Sequins Snipes, kijk dat klingt al beter. Maar ok nadat ik ter wereld was gekomen in Mariënvelde (Achterhoek) bij Casper en Diana en eindelijk de taal een beetje kon begrijpen werd ik geadopteerd door Anja en John uit Maastricht, ja en daar begonnen de problemen, vreemde woorden die ik niet begreep als ‘boete plasse, sjiek gedoon, lekker menneke’ en ‘Lewieke’. Ik moest dus weer van voor af aan beginnen, nu 9 weken later voel ik me thuis en kent iedereen in de buurt en ver daarbuiten mijn naam. Ik begin al aardig onder de knie te krijgen waar ik wel en vooral waar ik niet mag plassen, ja ik ben nog jong, gelukkig heb ik Jamie en de oude ‘knoterbeer‘ Callen om mij te helpen, met Jamie spelen vind ik helemaal het einde. Met Callen moet ik wat voorzichtiger zijn, hij slaapt veel en dan besluip ok hem en spring wel eens bovenop hem, dat vindt hij niet altijd even leuk. De enige veilige plek voor die twee is nog de bank, althans voor nu, met mijn 8.7 kilo kom ik al een groot stuk op de bank, nog effe en dan kan ik bij hun slapen.

Callen, Jamie en ik gaan wel wat avonturen beleven, volgens mijn baasje die eigenlijk niet de baas is want dat is het vrouwtje, tja wat moet ik zeggen over mensen moet ik nog groeien om overal mee naar toe te kunnen gaan, nu ga ik nog alleen mee zodat de andere twee wat rust krijgen.  Mijn eerste avontuur heb ik achter de rug, de dierenarts, dat is een plek waar ik lekker brokjes krijg, wel vreemd dat ik dan ook een klein prikje voel, maar Daniël is aardig. Mijn baas loopt vaak met een groot zwart ding waarachter hij zich dan verstopt, hij denkt zeker dat ik hem dan niet kan zien, volgens Jamie is dat een camera en maakt hij foto's van ons. Nou dat weet ik dan ook weer.

Als het droog is dan kan ik lekker spelen met mijn twee grote beschermers en vrienden.

Zo tot snel maar weer.

Daar ben ik weer, Jamie u weet wel de (slimste en mooiste) Golden van Anja en John en beste vriend van Callen (de ietwat oudere Golden). Zoals ieder jaar wilde onze baasjes op vakantie, het baasje was een beetje ziek en moest rusten, zal wel aan zijn leeftijd liggen. Ze wilde niet te lang rijden omdat Callen daar niet meer zo tegen kan, ik zal je zeggen dat ik er geen problemen mee heb maar het ook liever dichtbij huis zoek. We waren met z'n allen in het voorjaar naar Texel geweest, Texel in eiland dat bij Nederland hoort en dat ligt op het uiterste puntje, hier moet je met een grote boot waar veel auto's naar binnen gaan oversteken, de tocht duurt ongeveer 20 minuten, dus dat valt wel mee, het is vreemd dat je vooruit gaat terwijl de auto stilstaat. Callen was erg rustig, hij had van het vrouwtje een 'rustig houdt' spul gekregen zodat hij zich niet te druk zou maken in de auto, ja hij is tenslotte net als het baasje al op leeftijd. Toen we weer konden gaan rijden was het nog een klein 15 minuten rijden naar ons hotel, ik rook de zee en wilde best wel een tripje maken, maar eerst moest alles worden uitgeladen, handdoeken, dekens, jassen, computers, wij gingen met het vrouwtje even de benen strekken, nou dat ging niet zo goed, Callen liep bijna niet en zowel het vrouwtje als ik schrokken ons een hoedje, het zal toch niet !! Vrouwtje heeft mij al toevertrouwt dat Callen wat heeft en dat dit waarschijnlijk zijn laatste reis zal zijn, klopt niet helemaal. Want zijn allerlaatste reis is naar zijn vrienden de Goldens die onze baasjes allemaal gehad hebben. Maar dat zal nog lang duren hoop ik, enfin het is vakantie en Callen knapte na enkele dagen weer op. Het vrouwtje durfde het niet aan om met hem naar het strand te gaan, de laatste keer op Texel had Callen ergens opgestapt in het water of hij was gestoken, hij kwam rillend het water uit en was niet goed, ja hij is een beetje een zorgenkindje. Maar dat komt wel goed, ik ben tenslotte bij hem.

We hebben een behoorlijke natte week meegemaakt, maar gelukkig waren de extra badhanddoeken die het baasje had ingepakt niet nodig. Steeds hebben we tussen de buien door gelopen. De plan was dat het baasje op 'vogelexcursie' zou gaan wat dat ook mogen betekenen en een zeehondentocht ging meemaken, zeehonden zijn hetzelfde als ons alleen hebben ze erg platte poten zodat ze kunnen zwemmen. Het baasje ging wel iedere dag enkele uren wandelen op het strand om zijn grote hobby (fotograferen) uit te proberen, hij kwam steeds met een glimlach terug, dus dat zal wel goed zijn gegaan, voor ons was het ook eens iets anders want normaal moeten we altijd op de foto, nu kon dat dus niet. Nou ik heb het niet gemist kan ik je zeggen.

Vrouwtje na haar afspraak bij Peter de kapper op Texel, ikzelf in mijn element. Prachtige foto's vrouwtje.

Vrouwtje met ons tweeën, wegwijzers genoeg, schuumkoppe en de zeehonden.

Haven Oudeschild op Texel.

Zonsondergang op het strand van Texel.

Vakantie in het jaar 2022 van onze baasjes. Het baasje had een hele week vrij gepakt en hij verheugde zich al op de dingen die hij wilde gaan doen !  ‘Wilde’, inderdaad verleden tijd, het vrouwtje had andere ideeën, zij wilde namelijk even eruit !

Het vrouwtje dacht aan een midweek ergens in Nederland , en ja hoor wij, Callen en Jamie mogen mee. Na een rondje op de computer gekeken te hebben bleek dat er of weinig plek is en anders dat het te duur is om in Nederland te blijven, geen probleem. Het vrouwtje is niet voor een gat te vangen en ging verder op zoek. Uiteindelijk viel de keuze op Heidelberg, een stad in Duitsland op nog geen 3 ½ uur rijden van Maastricht, het vrouwtje was hier als klein meisje al geweest en had er goede herinneringen aan. Een hotel was snel gevonden, airco op de kamer was een must. Het zou tegen de 30 graden gaan worden, niet ideaal. 

Het baasje opperde wel nog dat ze de kamer moest opwaarderen om zo een ijskast op de kamer te hebben zodat hij de gekoelde halsbanden voor ons kon koelen. Goed idee baas.. Toen was het zover, de baasjes dachten dat we het niet in de gaten hadden maar dat stiekeme gedoe hadden Callen en ik al snel in de gaten. Ineens stond daar de rode koffer op de slaapkamer  en lagen er allemaal spullen van ons op de tafel, zo konden ze niets vergeten om mee te nemen, ben benieuwd..

Nog even een wandeling met het vrouwtje en hup de auto in, het baasje is er klaar voor. Het enige probleem is dat hij geen paspoort meer heeft, deze heeft hij vorig jaar ergens verloren. Het vrouwtje had al zo vaak gezegd om een nieuwe te halen, maar dat vertikt het baasje.. Soms is hij een beetje eigenwijs.. Maar daar weet het vrouwtje wel raad mee. De airco in de auto stond lekker aan en de warmte viel wel mee, alles lag plat en de koffers lagen helemaal achteraan tegen het grote raam achter. Konden wel lekker tegen leunen, meestal als we aan het rijden zijn dan pakken de baasjes wat broodjes, hiervan krijgen we altijd een ‘kontje’, dat ‘kontje’ is het laatste stukje en als je geluk hebt zit er nog wat vlees op, lekker.   IN ieder geval na een klein uurtje hadden we onze eerste plaspauze, Callen kan wat dat betreft wat van mij leren, ik plas me helemaal uit, Callen plast bijna niet hij is zeker bang dat we weggaan zonder hem, die gek.

Na maar 3 baustelle en stukjes van langzaam rijdend verkeer zijn we aangekomen, het baasje rijd een kelder in en de verhuizing kan beginnen, ondanks dat we maar een paar dagen blijven is de auto helemaal volgepakt, een koffer, een tas, een rugzak, een laptop en uiteraard de fototas worden meegesleept, de kamer was nog niet klaar en we moesten even wachten, de airco stond in het hotel aan dus het was goed te doen. Het vrouwtje had toch het idee dat we moesten plassen en  we konden dan meteen de buurt even verkennen. Een straat achter ons hotel ligt een park met schaduw en wat veel belangrijker is gras. Door de warmte drinken we veel, en als je veel drinkt, inderdaad dan moet je veel plassen. Na een tijdje in de schaduw gelegen te hebben gaan we terug, nog even wachten en we mochten dan eindelijk naar de kamer. kamer 401 met balkon en uitzicht op de bergen, aldus de receptioniste.

Het baasje legt de drie dekens die hij speciaal heeft meegenomen voor ons op de bedden en op de grond, zo heeft de poetsdame niet al teveel werk met het opruimen van onze haren. Vanavond gaan we lekker nog een ommetje maken en dan zit de eerste dag er al op, natuurlijk hebben de baasjes gezorgd voor genoeg  broodjes, dus verhongeren doen we zeker niet.

Nog enkele foto's laten plaatsen door het baasje, anders kon je niet zien dat Callen en ik ook mee zijn geweest. Met die warmte moet je één ding doen en dat is drinken en dan veel in schaduw lopen en als het mogelijk is even met de pootjes in het koude water, het baasje wilde dit ook doen maar dat mocht niet van het vrouwtje, gelukkig maar. Dat was best wel een schaam moment geworden..

2021

Dit jaar (2021) zijn we weer eens eropuit getrokken, drie dagen naar de kust (Noordwijk). Door CORONA zijn we de afgelopen jaren nergens meer geweest en we vonden dat het weer eens tijd was. Natuurlijk houden we ons aan de regels en als het voor of door een of ander niet meer ging waren we zo thuis. Anja, de jongens en ik durfde de uitdaging aan te gaan.

Anja had een hotel geboekt waar we al eens eerder geweest waren, Hotel Heeren (met dubbele e) van Noordwijk, dit hotel ligt bijna aan de boulevard en aan het strand. Het hotel zelf had een dependance, Anja had deze geboekt omdat ze groter waren en omdat we dan alleen zaten, dus niet in het hotel zelf. Voordeel hiervan is dat we niemand tegenkomen.

Het avondeten konden we op de hotelkamer nuttigen, alleen voor het ontbijt gingen we naar het hotel, we waren er steeds als eerste en het buffet was uitgebreid en heerlijk. Zowel Jamie alsook Callen gingen mee op reis.

Maar lees dat maar in het verhaal van Jamie en Guinness.

Jamie beleefde het zo:

Na jaren werden de koffers weer gepakt, het vrouwtje en baasje deden zenuwachtig en dat sloeg natuurlijk ook op Callen, ik vond het eerlijk gezegd ook wel een beetje spannend. We gingen met het vrouwtje lopen en bij terugkomst stond de auto op straat, nog even wat drinken en we mochten de auto in. We hadden veel ruimte, maar dat moet ook wel met Callen, dat opgewond standje.

Het duurde eventjes maar eindelijk had hij zijn plekje gevonden en lag rustig, ik pas me aan en pakte wel de overgebleven ruimte. Af en toe kregen we wat broodjes toegestopt wat het vrouwtje en het baasje bij zich hadden.

We zijn maar een keer moeten stoppen voor het vrouwtje, ze heeft het niet zo gemakkelijk als wij, voor het plassen moet zei naar een gebouw gaan. Steevast komt ze dan terug met een beker koffie, (waarschijnlijk om het vocht tekort weer aan te vullen).

Na een redelijke rit (baasje zei iets meer dan twee uur) stopte we op een parkeerplaats, een man kwam met een apparaat aan de autoraam en het baasje legde er een plat stuk plastic erop, de meneer zei dank u en vertrok. Het baasje mopperde dat 7,50 wel erg veel was om alleen te parkeren. Vrouwtje maakte even gebruik van de gratis WC en dat was inclusief het parkeren.

Bij het verlaten van de auto waren we natuurlijk ietsjes enthousiast en rende we samen de parkeerplaats rond, eventjes maar want het vrouwtje stond al klaar met de riemen.

We gingen met ons vieren lekker wandelen, er stonden rare gebouwen met uitsteeksels, Callen de wijsneus zei dat het windmolens waren. Thuis stond er ook een in de buurt, zei ie. Dat zal wel, ik had het nog nooit gezien. We liepen lekker op het zogenaamde voetpad met rechts en links water, het rook zalig. Helaas mochten we er niet in. Maar zouden we later wel inhalen. Het baasje heeft enkele foto's hieronder gezet zodat jullie kunnen zien hoeveel gebouwen, sorry molens er staan.

Dit jaar (2019) gingen we naar de Europese Hondententoonstelling in Wels in Oostenrijk, we besloten op ca een uurtje rijden hiervan een hotel te boeken. Voor Anja een flinke kluif om alles in goede banen te leiden, gelukkig is dat een soort hobby voor haar geworden en eerlijk gezegd moet je niet verbaasd opkijken als je vlak voor je vertrek hoort dat het toch nog een ander hotel is geworden, deze is dan net ietsjes beter dan de andere.

Dit hotel lag in Kirchdorf Beieren,  Anja was hier al eens geweest, niets te doen maar wel een super hotel met airco, we kregen de grootste kamer toegewezen, een suite, een immens grote geweldige badkamer en balkon en niet een maar twee tv's. 

Het was erg prettig, enigste nadeel was dat er een drukke weg voor het hotel liep en het verkeer maakte wat lawaai. Alleen Jamie en Guinnes waren mee, Callen was thuis gebleven. Callen houdt niet zo zeer van autorijden en van de warmte, en warm dat zou het worden, maar zo warm !

Maar lees dat maar in het verhaal van Jamie en Guinness.

Jamie dacht er het zijne van:

Yes eindelijk weer eens op reis en ook nog Guinness mee, ben benieuwd waar we heen gaan. De autorit gaat over bekend terrein en we gaan naar Duitsland althans we gaan die richting op, Guinness en ik hebben lekker ruimte maar ik mis toch de leuning van de achterbank, nu kan ik nergens tegenaan leunen, gelukkig is Guinness mee, heb ik toch iets om tegenaan te leunen.

Het baasje rijd lekker door en naar de eerste stop werd het weer slechter, we hebben vaak in regen gereden maar dit was toch wel heftig. Ieder nadeel heeft zijn voordeel, de auto wordt nu niet zo vies met al dat water. Na een paar uur was het weer een beetje droog en konden we weer onze pootjes strekken, dat is fijn. Maar als het vrouwtje meegaat dan wet je dat we wat vaker stoppen, ze moet vaker pies... dan wij.

Het hotel kwam me bekend voor, hier ben ik een jaar geleden ook al eens geweest, ik ken het hier en zal Guinness wel de weg wijzen, we hebben nu wel een erg grote kamer, we hebben zelfs een eigen televisie, en in de badkamer hebben we een hele vijver. Het is wel warm, erg warm dus rustig aan, gelukkig hebben we een koude  windblazende opening in de kamer.  Die vreemde hond was nog steeds aanwezig in het dorp. We zouden een dag rust hebben, nou daar dachten de baasjes anders over, we zijn naar een plaatsje met de naam Braunau geweest. Een mooi Oostenrijks plaatsje met oude gebouwen en een mooi park, het baasje was wel mee maar zoals zo vaak hebben we hem niet veel gezien.

Foto's hierboven zijn van het plaatsje genaamd Braunau, hier staat het geboortehuis van A. Hitler. De dag erna op ons gemak ingepakt en op reis, niet naar huis maar nu naar Oostenrijk, het welbekende (bij ons) plaatsje See. Bij aankomst werden we heel enthousiast ontvangen alsof we nooit weg waren geweest. Heel gezellig, hier hebben we ook een hele grote kamer met balkon, geen windblazende opening maar je kunt niet alles hebben. Het baasje zei tros tegen het vrouwtje dat hij (eigenlijk de auto) 1 op 20 had gereden (wat dat ook betekenen mag), door de vele 'baustelle' had hij maar 85 km p/u kunnen rijden, we konden dan ook met z'n alle rustig naar buiten kijken. 

Vrouwtje is veelal op het balkon te vinden en natuurlijk zijn wij, ik en Guinness ook van de partij. Het schijnt dat op de bergtoppen nog sneeuw ligt en dat daarom de koeien nog beneden staan. Jammer genoeg voor het baasje staan de liften stil, deze gaan pas als we weer naar huis vertrekken open. Gelukkig hadden de vriendelijke boeren aan hem gedacht en veel bloemen gezaaid, er staan hele weilanden vol met bloemen, we mogen hier niet tegen plassen want het is voer voor de koeien en eerlijk gezegd zou ik dat het ook niet lekker vinden als er geplast werd in mijn voer. Het baasje is weer terug van foto's maken en heeft veel vlinders gezien, hij straalt van oor tot oor.

'S middags werden we ruw gestoord tijdens onze siësta, wat een kabaal. Vanaf het balkon zagen we iets uit de lucht komen, geen vogel want die maakt niet zoveel lawaai. Guinness zegt dat het een helikopter is, een soort vliegtuig met plaats voor minder mensen en het is een machine die recht omhoog of omlaag kan. Denk je dat je alles gezien hebt, het baasje is enthousiast en gaat foto's maken (weer) natuurlijk want zo dichtbij komt hij nooit meer. Na een paar dagen zijn we allemaal lekker bijgekomen en wordt de terugreis naar Callen gestart, stiekem missen we de oude 'knoteraar' wel een beetje. Dat was onze 'werk' vakantie voor 2019, gewoon enkele dagen eruit, heerlijk. Wie weet gaan we dit jaar nog eens ergens anders heen, ik weet dat het vrouwtje al plannen heeft om samen met mij alleen naar een show te gaan in Duitsland, het schijnt dat ik nog maar één punt ergens voor nodig heb, dat moet toch zeker lukken dacht ik zo..

Tot de volgende keer, en oh ja het baasje zegt dat de foto's mooi zijn. Foto's van het dorpje See .

dit jaar (2017) gaan we wat vaker enkele dagen ertussen uit, gewoon even de boel de boel laten en dan vertrekken met de jongens, helaas hebben we moeten besluiten om Callen niet meer mee te nemen, na onze twee daagse trip naar Ter Heijde blijkt dat Callen er wel plezier in heeft maar dat hij  zich teveel opdraait waardoor hij te weinig lucht krijg. Zijn tong wordt blauw en zwelt op en hij krijgt geen lucht wat resulteert in een astmatische hond althans de geluiden ervan. Om hem te beschermen en onszelf ook tot rust te laten komen hebben we besloten indien mogelijk hem thuis te laten bij Jan. Hij komt dan zeker niets te kort en wij kunnen onze aandacht meer op de andere jongens richten. Het is jammer maar het kan niet anders, echter in maart 2017 zijn we twee dagen weggeweest naar Ter Heijde een dorpje aan zee met het hotel vlak voor de duinen, even twee dagen genieten van zon, zee en strand en de jongens. Wat is het een genot als je ziet hoe die zich amuseren en spelen met hun drieën, andere honden zijn even welkom maar om te snuffelen maar dan is het weer speeltijd voor hun drieën, we hebben genoten van hun gekkigheid.

Jamie verwoorden het zo:

Deze week wilde het vrouwtje het baasje verrassen met een tweedagentrip, het vrouwtje had meegedaan op iets van het internet en ze had een  hotelkamerovernachting gewonnen. Natuurlijk eerst gebeld of wij ook mee konden, en dat was het geval wel moest ervoor worden betaald, drie honden a 15 eurootjes, dus 45 in totaal, grappig is dat het vrouwtje moest betalen voor de overnachting en dat was 40 euro, wij waren met ons drieën dus 5 euro duurder dan de baasjes, maar het was dan ook een 4 sterren hotel.

Ik dacht nog dat wordt morgen vroeg opstaan, maar nee hoor gewone tijd, normale routine. Ik dacht nog en vroeg hardop. Hé hoe zit het gaan we nog! Guinness zei al dat het niet nodig was om vroeg op pad te gaan omdat we anders veel langer in de auto moesten zitten dan als we later op pad zouden gaan. Snap jij het nog ? Maar ok na onze ochtend routine werden we eindelijk ingeladen en gingen we op pad, we waren amper uit Maastricht en het vrouwtje vroeg al wil je een broodje !

Ja, zo gaat de reis wel lang duren, en wij kregen ook nog geen stukje. Na meer dan twee uur in de auto gezeten te hebben kwamen we in een klein dorp, althans wat ik kon zien vanuit de auto, Guinness en Callen zaten natuurlijk de hele tijd voor mij zodat ik niet goed kon kijken, dat krijg je als je de jongste bent. Zo even met het vrouwtje naar het hotel om in te checken, Callen was zo opgewonden tot zijn tong helemaal blauw werd en dat hij gorgel geluiden maakte, wij zijn dat wel gewend de dame achter het hokje schrok zich een hoedje en toen het vrouwtje wilde weten of we mee mochten in het restaurant kreeg ze te horen alleen als Callen niet zo deed, het vrouwtje was natuurlijk een beetje boos en nam het op voor Callen, lijkt me logisch dat we niet in het restaurant hebben gegeten, grappig want wij hebben altijd ons eigen eten bij ons.

Het baasje sleepte als vanouds de tassen naar de kamer en samen gingen we wandelen, eerst bergop toen merkte we het al. Er was volop zand en een grote plas water, Guinness zei dat het de Noordzee was, ja hoe moet ik dat nou weten, ik was er nog nooit geweest. Omdat het baasje nieuwe foto's wilde van ons (wanneer niet) mochten we los, althans Guinness en Callen als eerst want ik weet tenslotte niet wat dat is die grote plas water, ik rende dus Guinness en Callen achterna, zij gingen naar links omdat er wat water aankwam, ik denk haha ik ga naar rechts en ben er eerder en voordat ik het wist zat ik midden in een golf en ging kopje onder, snel adem inhouden had Guinness toen gezegd, nou gelukkig maar duurde het maar een tel, het vrouwtje was helemaal wit, het baasje die had het niet gezien en bleef foto's maken. Gelukkig was het snel gedaan en rende ik naar het vrouwtje ze heeft me nog even geknuffeld met een hand, want anders was ze zeker nat geworden, maar dat hebben we ingehaald want steeds gingen we naar het vrouwtje en sprongen bij haar omhoog zodat ze het water over zich kreeg.

Er waren allemaal vreemde honden op het strand, geweldig geen gegrom alleen gesnuffel, is ook eens prettig om dit mee te maken. We hebben ons beste beentje voorgezet en luisterde als een vinkje of moet ik zeggen als een Retriever, de baasjes waren trots op ons. Toen we naar het hotel gingen lagen we lekker op de grond, de baasjes hadden onze dekens op het bed gelegd zodat er geen zand of rotzooi in het bed kon komen, de baasjes moesten tenslotte nog slapen. Als de baasjes goed slapen dan hebben wij het tenslotte ook goed, zogezegd gegeten werd er op de kamer, het vrouwtje heeft twee maal moeten lopen omdat het hotel geen dienblad had, hoezo 4 sterren. Na het eten even nog op het terras gezeten, nou ja terras het was net breed genoeg om één stoel te zetten, maar we hadden wel frisse lucht. Voor het eten was het baasje (wie anders) nog even foto's gaan maken op het strand. Nog lekker gelegen met een rond buikje en vanavond gaan we lekker wandelen als de zon ondergaat, de zon is een grote bal in de lucht die langzaam een andere kleur krijgt, op het laatst zakt deze de grote plas water in en dan is hij weg en dan is het ook donker, net zoals je thuis het licht uit doet. Op de terugweg heeft het vrouwtje nog een vos gezien, dit is een soort rode hond met een spitse snuit die overal vrij rondloopt, maar het baasje vond het ontzettend sjiek alleen jammer dat het vrouwtje hem het eerst had gezien. Maar ok lekker naar bedje toe, het baasje en vrouwtje had wel een groot bed zodat ze lekker hebben geslapen, ’s morgens ging het baasje weer alleen foto's maken nu van de zonsopkomst, dat is dezelfde bal van gisteren alleen nu gaat hij weer omhoog en komt hij via de andere kant. vreemd, maar het zal wel zo zijn.

Na het eten kregen we de riemen aan en verlieten we de kamer, de kamer was bijna een grote zandbak, zoveel zand hadden we meegenomen vanaf het strand. Maar het was niet vuil, ook het bed was lekker schoon gebleven, het was toch te warm om met z'n allen op dat bed te kruipen. Zo op naar het strand, nu mocht ik samen met Guinness en Callen los, nou dat hebben we geweten. Het was wel een flink stuk langer rennen dan gisteren, maar dat kwam omdat het nu eb was, en ik maar denken dat het water bang voor ons drieën was. Wat hebben wij gerend, heerlijk door/over en onder het water hebben we gezeten. Het water had wel een vreemd smaakje, maar Guinness zei al dat ik er niet aan moest drinken, want dan zou ik steeds meer dorst krijgen, alweer zo iets raars, drinken om meer dorst te krijgen. Maar ik heb maar geluisterd, dat kun je niet zeggen van het baasje, die riep en riep, maar we luisterde lekker niet. Hij kon toch niet bij ons komen, er was een plas water dan zand en dan weer water, dus of de baasjes moesten door het water lopen maar we waren toch sneller. Toen we waren uitgeraasd zijn we toch naar de baasjes gegaan net op het moment toen ze riepen, dus net alsof we 'eindelijk' luisterde. Nog even een stukje gelopen om droog te worden en hop in de auto en naar huis, de rit ging lekker en afgezien van één stop heen en terug voor kopje cappuccino (dat is koffie in het Italiaans) waren we lekker weer thuis, want je kunt zeggen wat je wilt thuis is het toch het leukst. Zo dat was het wel, genoeg geklets over een tweedaagjestrip, jullie zullen me wat sneller horen voor de volgende keer want dan ga ik Met Guinness en de baasjes naar een Nederlandse show in Middelburg, ben benieuwd. Callen blijft thuis bij Jan, dan is die ook niet alleen.

Dus tot gaw (dat is Limburgs voor snel).

Vekansie

Vekansie oftewel vakantie. Nou hebben de baasjes ons toch weten te verrassen, ze gingen alles inpakken en samen keken we elkaar aan, wat gaat er gebeuren, wat is er aan de hand ! Gewassen zijn we niet dus een show zit er niet in. We mogen alle drie mee, dat gebeurt ook niet vaak.  Maar ja we gaan ergens heen, yippie.

Na twee uur rijden en maar één keer stoppen voor het vrouwtje parkeerde het baasje de auto. Het komt mij wel bekend voor, jazeker zegt Guinness het is Middelburg,  hier zijn we vorig jaar nog geweest, snel de koffers uitpakken en op naar de stad, het vrouwtje is jarig geweest en mocht nog een cadeau uitzoeken.  Nou dat hebben we geweten tien meter lopen dan stilstaan en buiten in de kou wachten met het baasje totdat het vrouwtje weer naar buiten komt. En wat denk je, nada, niks, niets, nul dingen gekocht. Ja dan maar terug naar het hotel, we hebben een mooie grote kamer voor ons  allemaal. Callen weet niet wat hem overkomt en blaft van blijdschap, hé dat mag niet, er zijn nog meer mensen in ons hotel.  Nadat het baasje ons heeft afgezet gaat hij nog even foto’s nemen, het was tenslotte prachtig zonnig weer. Wel fris maar wel lekker. De baasjes doen nog romantisch en eten op de kamer, volgens mij willen ze ons niet alleen laten. Zo nog een laatste rondje met het vrouwtje en dan slapen, we hebben één groot bed en dat is fijn, we zakken niet zoals thuis tussen de matrassen weg met onze pootjes. Nu slapen, daar denk ik toch anders over, ik ben weliswaar een Golden oftewel een lobbes maar ik reageer wel op vreemde geluiden,  en die waren er genoeg, als een echte waakhond waarschuwde ik het baasjes iedere keer opnieuw, dat vonden ze niet fijn. Dan moet hij het met zelf weten, Callen heeft nog niet zo vaak in een hotel geslapen, hij is een beetje van slag. Hij wilt op bed bij de baasjes, hij weet niet dat dit te warm is, aan de rechterkant wilde het niet lukken. Pas toen wij hem erop wezen dat er ook een linkerkant was waar hij meer ruimte had om erop te springen lukte het wel. Callen had teveel gedronken voor het slapen gaan en moest de baasjes wakker maken, en daar ging het vrouwtje weer met ons. Dit herhaalde zich nog één keer en toen konden we eindelijk gaan slapen. Natuurlijk hebben we voor het baasje een 'staatsiefoto' gemaakt, zo kan hij ook weer rustig slapen. Ben benieuwd wat morgen ons brengt..

De baasjes hebben niet zo goed geslapen, maar dat kon ook niet anders. Vandaag gaan we weg met de auto en wel naar een dorpje Vlissingen vlakbij zee, vlakbij zeg maar ertegenaan. Wel was er geen strand en dat was goed ook, het weer was niet mooi en het probeerde te regenen, we konden niet bij het water, het zal wel koud geweest zijn. Het baasje was in zijn element en wij en het vrouwtje hebben hem zijn gang maar laten gaan, de ene klik naar de andere, en weer een en weer en, ja je snapt het wel. We waren hier nog nooit geweest en het was een mooi plaatsje met hele grote schepen, verder een oud fort en hele grote beelden. Gelukkig was er veel gras zodat we lekker konden snuffelen. ’S Middags zijn we weer naar Middelburg geweest, nu ook bij het water gelopen en lekkere geurtjes opgesnoven, wat ruikt dat water toch lekker. Het vrouwtje had weer lekkers op de kamer gehaald en we wilde wel eens vroeg naar bed, helaas het was een kabaal van jewelste, het blijkt dat we boven een zaal lagen, vandaag zouden er een boel mensen bij elkaar komen om te praten, Guinness zegt dat het vergaderen heet en dat het een conferentiezaal was ! In ieder geval, van half drie tot vier uur was er niets anders dan lawaai door het schuiven van stoelen (althans dat zei het baasje) het vrouwtje die vanmiddag een dutje probeerde te doen was hier niet blij mee en is naar beneden gegaan, ik dacht nog oh oh, die krijgen op hun kop. Het blijkt dat het vrouwtje is gaan klagen en ze kreeg te horen dat het vanavond nog eens zou gebeuren omdat ze de stoelen terug moesten zetten voor morgen. Nou ik weet niet wat er gezegd is geworden, maar het vrouwtje kwam terug en pakte de koffers en we zijn verhuisd naar één verdieping hoger naar een nog grotere kamer. We hebben allemaal als roosjes geslapen.

Na het eten heeft het baasje alles ingepakt en toen het vrouwtje met ons zgn was gaan wandelen heeft hij alles in de auto geladen. Ja we zijn niet gek hoor, snel allemaal plassen en zo snel mogelijk terug. Ik hoorde dat we eigenlijk naar huis gingen maar we gaan lekker nog naar het strand, voor het baasje is dit super want het strand ligt dichtbij een gebied waar hij laats familie van ons de vos heeft gefotografeerd, het is net of hij jarig is. Nog even afscheid nemen en wat bonbons achtergelaten voor de dames van het hotel voor de goede zorgen. Zo het baasje staat te trappelen van ongeduld en weg zijn we ! Na twee uurtjes rijden zijn we bij de zee.

Snel de koffers uitpakken en gaan, kom op baasjes naar de zee.. Het vrouwtje weet het niet zeker maar de baas zegt laat ze nou maar gaan en hop één voor één worden we losgelaten eerst Guinness, dan Callen en als laatste ik, ik was wel de eerste aan de zee, ha ha die oudjes toch. Het baasje zit steeds op zijn knieën en maakt foto’s van ons, dat geeft niets want we hebben lol, Callen houdt het niet meer hij rent van de zee naar ons en van ons naar het vrouwtje en weer terug, die zal wal moe zijn strakjes. Guinness is zoals altijd de rust zelf en loopt alsof het strand van hem is. En ik, ik loop, ren en spring goh wat ik dat lekker, ik zie een groep vogels en zal ze effe laten schrikken, oei ze zijn wel groot maar met hulp van Callen lukt het mij wel. Er lopen wel meer mensen op het strand en in mijn enthousiasme loop ik tegen de verkeerde persoon aan, deze struikelt bijna over me en roept vervolgens dat ik ‘vast’ moet, nou mijnheer ik zit bijna een heel jaar aan de riem, mag het effe. De man was aan het 'knoteren' (grommen) en hield pas op toen het baasje er iets van zei, mijnheer liep wijselijk verder en hebben we niet meer gezien. Het is best moeilijk lopen met al dat zand, gelukkig hebben we vier poten dat gaat een stuk makkelijker dan met twee. Vrouwtje roept ons en als goede Golden luisteren we en gaan naar haar toe om vervolgens weer hard weg te rennen hahaha.. Dan roept ze nog eens en dan wel op een ander toontje, ja dan moet je wel luisteren natuurlijk. Samen gaan we nog wat eten althans de baasjes, wij liggen lekker uit te rusten. Het vrouwtje was een beetje verdrietig ze had die ene dag erbij geboekt zodat het baasje naar dat ene grote natuurpark kon gaan, het baasje heeft gelukkig besloten om bij ons te blijven, dat zal je wel zien aan zijn foto’s.

S’ avonds in de hotelkamer komt overal zand uit ons, sjiek we nemen het strand mee naar huis. Goh wat hebben we lekker geslapen, en wat hebben we spierpijn, ik wist geeneens dat we zoveel spieren hadden. Callen komt moeizaam overeind en Guinness wilt eigenlijk blijven slapen. Maar vandaag is het alweer de laatste dag, wat is het omgevlogen, ja met die wind van gisteren en vandaag kan dat ook niet anders. Althans wat voor het baasje storm was is voor de mensen die hier wonen een briesje, ja het vrouwtje hoeft zich in ieder geval niet te kammen, dat heeft geen zin. Nog even naar buiten om de nodige ballast af te werpen en nog even wat reuksporen als graffiti achter te laten, ‘Dogs of Maastricht where here! ‘.

Vlissingen Noordzee Loodsboor en containerschip.

Vlissingen vissersvrouw en molen.

Met z'n allen op het strand in Noordwijk.

Callen op het strand in Noordwijk.

Strand Noordwijk zicht op Scheveningen.

Strand Noordwijk zicht op de boulevard.

Ja dat krijg je als het baasje meegaat dan maken we samen ook weer een verhaaltje voor op onze site. Ik heb het al zo vaak geprobeerd met het vrouwtje, maar voor de een of andere reden wilt dit niet lukken. Enfin, deze week werden we verrast door het vrouwtje, eerst Guinness en daarna ik. We werden gewassen en geknipt, dat kan maar één ding betekenen, we gaan weg en het mooiste is dat Guinness ook mee gaat. Callen blijft dan thuis en zal verwend worden door Jan. En inderdaad zaterdag ging de wekker om half vijf, na eerst mijn linkeroog en toen voorzichtig mijn rechteroog geopend te hebben zag ik dat het vrouwtje al druk bezig was, het was wel erg vroeg, maar je moet er wat voor over hebben. Het vrouwtje heeft altijd het meeste werk, wij en het baasje staan op en zijn bijna klaar om te gaan. Hup met ons vieren de auto in en op weg, ben benieuwd waar we heen gaan, samen liggen Guinness en ik tegen elkaar aan, dat is toch een stuk fijner dan alleen liggen in de auto, ik ga dan alle kanten op, nu met Guinness liggen we lekker vast.

Na ruim twee uurtjes zijn we er, hé hier kom ik vaker het is Dortmund. Leuk, vrouwtje was zo slim om een parkeerkaart te zodat we zo konden doorrijden, anders sta je maar in de file en wie weet hoe ver je dan  moet lopen. Nou van dat ver lopen heb ik geweten, overal zijn ze aan het verbouwen waardoor we dus toch aan de andere kant van dat groot gebouw moeten zijn. We hadden al een flink stuk gelopen toen we aankwamen, het goede hiervan is dat we helemaal leeg zijn, want naar het toilet gaan op zo'n show is een heel verhaal op zich.

Ok, vrouwtje zegt we gaan op zoek naar de tent, we zitten in hal 4 maar dat is momenteel een tent, na twee keer vragen en dat op zijn Duits waren we er. Stoelen en tas neerzetten, niet vergeten de plaid waar wij ons kunnen nestelen en dan 'rust'.

Voor ons zijn nog enkele Curly Coated Retrievers (3 maal woordwaarde), we zijn wel familie, maar het lijkt wel of ze een krultang hebben gebruikt. Guinness begint als één van de eerste, ja oudjes gaan voor. Hij laat zien dat hij nog wel mee kan, wat kan die lopen, het vrouwtje vindt het prachtig. Guinness heeft de tijd van zijn leven en klimt op de schoot van het baasje, die ziet niets meer want Guinness staat met zijn kop voor het uitzicht. Op zo'n dag worden we altijd verwend en krijgen we lekkers. Mijn vader was ook aanwezig maar die had alleen ogen voor de vrouwtjes. Hij werd in zijn klasse de Kampioensklasse toch mooi tweede, ben stiekem een beetje trots.

Vrouwtje kwam tot haar schrik erachter dat ze bij de verkeerde keurmeester had ingeschreven, ja dat krijg je die lettertjes zijn ook zo klein, dat kan ik haar niet kwalijk nemen. Maar we doen ons best, meer kunnen we niet doen. Het wordt al lekker warm in hal 4 de tent en overal zie je de honden hijgen, we zweten namelijk via onze tong. Het vrouwtje borstelt me nog wat bij en dat betekent dat het bijna zover is, we gaan met een groep de 'ring' in. Ik blijf het vreemd vinden dat ze het een 'ring' noemen terwijl het niet rond maar vierkantig is. Maar zo zijn er wel meer dingen waarvan ik denk 'moet dat nou' bijv. het hondentoilet, vaak een soort streep gras waar al duizenden honden al op hebben geplast en waar je geen gras meer kan ruiken of wat stro, ja hallo ik ben toch zeker geen paard. Maar het gaat beginnen, ik loop achter een Golden met het achterwerk van een Labrador, zo'n kort haar, het baasje van hem had zijn vod geschoren, misschien dat hij spettert bij het poepen, wie weet, dat of het zal wel iets modieus zijn denk ik. Maar goed we lopen dus lekker tempo te maken, iets waar ik erg goed in ben als plotsklaps de vrouw voor ons met die halve Labrador stopt, het vrouwtje en ik meteen in de remmen, ik zoek mijn kreukelzone op. Ik hoor het vrouwtje roepen dat ze moet doorlopen, ze kijkt daar niet blij mee. De vrouw heeft het begrepen en begint weer zover ze kan tempo te maken. Foto hierboven is Guinness

Dan volgt de keuring de keurmeester loopt één voor één de Goldens af en bekijkt ze vluchtig, dan zie ik dat hij vlak bij is en wat doet die vrouw voor ons met die halve Labrador, ze laat hem springen. Ik was een beetje van slag en probeerde de keurmeester nog te likken, maar te laat hij is al voorbij. Dat was niet zo leuk van die twee, het vrouwtje vond het behoorlijk onsportief, maar niet aan denken we gaan dadelijk op de solotour en zullen we ze wel laten zien hoe een echte Golden loopt, zo we zijn aan de beurt, borst vooruit en gaan met die banaan. Ik help het vrouwtje me goed neer te zetten en dan komt de keurmeester ik zet mijn leukste snuit op en lach naar hem, hij kijkt beetje nors en kijkt in mijn bek en voelt aan mijn kastanjes, ja zo kan ie wel weer, ze zitten er nog, gelukkig had hij geen koude handen, brrr.

Nog even een driehoekje en een rondje lopen in de ring wat eigenlijk een vierkant is en dan is het afwachten. We worden met 'n allen teruggeroepen en één voor één gaat de keurmeester het rijtje af, het vrouwtje krijgt een hand en samen verlaten we de ring, wat dus, maar dat weet je nu wel. Vrouwtje is hevig teleurgesteld en zegt dat ik dit niet verdien, nee vrouwtje dat klopt WIJ verdienen dit niet, maar we hebben ons best gedaan. Nog even het vrouwtje aan het lachen maken en dan, is er nog wat lekkers !

Later blijkt dat het wel erg toevallig is als de hond die voor mij liep wint, het plotseling afremmen, het laten opspringen van de hond. Waarschijnlijk allemaal gedaan om mij slecht voor de dag te laten komen, ja ik heb het wel horen zeggen maar nu was het wel erg duidelijk en als ik dan ook nog zie dat de keurmeester lachend met haar staat te praten ja dan weet je genoeg. Wel erg onvolwassen en onsportief om dit zo te doen. Maar we komen ons nog wel eens tegen en dan zullen we wel zien wie wint op een eerlijke manier, want wij hebben dit soort afspraken niet nodig. Vrouwtje is getroost door ons drieën en we hebben een nieuwe waterbak gekocht, het was erg druk en warm, en toen het vrouwtje de rapportjes had afgehaald zijn we via een kortere weg naar de auto gelopen. Eenmaal thuis hebben we lekker gegeten en de baasjes hebben zich te goed gedaan aan de koffie. Ik heb gehoord dat we binnenkort naar Middelburg en naar het strand gaan, dus tot gauw.

Een SVDD tje 

Daar ben ik weer nu een, zoals beloofd nu beetje sneller dan de laatste keer. Het baasje liet me al snel weten dat ik me aan mijn woord moest houden, wat je belooft dat moet je ook doen, zei ie. Nou bij deze dus, we gingen deze keer (April) naar de Hondenshow in Goes, dat ligt in Zeeland. Het vrouwtje (wie anders0 had het idee geopperd om samen een weekend eraan te koppelen, even fijn uitwaaien (want dat doet het altijd in Zeeland) en Middelburg bezoeken, vooral om het baasje zoet te houden, hij kan dan zijn hobby het fotograferen (net alsof jullie dat nog niet wisten) uitoefenen. De reis was behoorlijk lang, door de drukte hebben we tweemaal zolang over de reis gedaan dan normaal. Ik denk dat dit vooral kwam door al die paashazen die overal eieren gingen verstoppen, althans het was de vrijdag voor Pasen en dat is een feestdag waar eieren verstopt worden zei Guinness, wel met een grijns dus ik weet niet of het waar was.

Eenmaal aangekomen hebben we de koffers op de kamer gezet en zijn we gaan wandelen, niet in de natuur maar in de stad, gelukkig was er veel gras in de buurt en konden we ruiken hoe de plaatselijke honden roken, het rook (ik zei eerst stonk maar dat mocht niet voor Guinness)  een beetje naar vis dacht ik maar Guinness zei dat het in Zeeland altijd wel ergens naar vis rook, het was dus ‘normaal’. Voordat we in het centrum waren stond er een grote kop zonder lichaam en armen, beetje vreemd, Guinness zei dat die normaal op het Paaseiland stonden, ja dan is het natuurlijk vanzelfsprekend dat hij nu met Pasen hier staat. Er stond een hele lange toren, daar wilde ik wel even tegen plassen, jammer het mocht niet, maar we hebben heerlijk gewandeld met mooi weer wat zelfs ietsjes te warm was voor mij maar wel lekker. Het vrouwtje komt overal bekende tegen, ook al in het Hotel Guinnes zei dat dit bekende waren vanuit de hondenwereld. We gingen tenslotte over een paar dagen naar een hondenshow. Maar eerst nog morgen lekker genieten van Middelburg, we hebben goed geluisterd en rustig gelopen het was super, nog even een terrasje gepikt voor een versnapering en om de pootjes tot rust te laten komen. Veel honden gezien, ze waren wel allemaal rustig dat viel me wel op, even snuffelen en weer verder. Het baasje ging ’s middags nog terug om ‘andere’ foto’s te maken, wij hebben lekker op het bed gerust. We hebben Callen wel gemist, deze was thuis gebleven om op Jan te letten. Eigenlijk gelukkig maar want de hotelkamer was net groot genoeg voor ons zonder Callen, dus als hij er ook nog bij was dan hadden de baasjes helemaal geen plaats gehad.

Toen was het zover op zondag zijn we lekker naar Goes gereden om aan ‘mijn’ show mee te doen, ik had er zin in, ik wilde het vrouwtje laten zien dat ik het kon, tenslotte hadden we de laatste tijd genoeg getraind en was het vrouwtje wel een beetje trots op me. Caspar was ook van de partij en Guinness liet hem dan zien dat hij hem gemist had. Wat een springer was net een kangoeroe, het vrouwtje heeft me nog even mijn haren goed gelegd en aan de gang. Zo dat was snel voorbij, ondanks dat ik goed eruit zie (maar dat doe ik altijd al) en goed liep zelfs zo goed dat mijn vrouwtje glimlachte, nou dat zegt genoeg. Helaas werd ik maar derde en dat snap ik niet, de Golden wat tweede werd liet zich niet ‘betasten’ dat wil zeggen aan zich laten voelen, knijpen enzo. Dat is ook niet mijn favoriet maar het hoort erbij. De hond op e eerste plaats was van een bekende Golden verzamelaar, de hond zijn ellebogen waren niet goed, ja en als ik dat al kan zien. De mevr. die ons had gezien zei nog tegen mijn vrouwtje dat ik een prachtige hond ben (maar ja dat is algemeen bekend) ze wilde me graag zien rennen in het veld, ja ook dat kan geregeld worden is tenslotte een van mijn favoriete bezigheden, en om mij dan op de derde plaats te zetten was dan zeker een vergissing of mevr. had een ‘blackout’ alleen dat kan de uitslag verklaren, nee boos ben ik niet en het is niet dat ik verloren heb, tenslotte is mijn vrouwtje even trots op me of ik nou win of verliest, ze blijft trots op me. Ik vind het alleen erg jammer, je doet zo je best, je oefent gaat zelfs ook al kan ik er niets meer leren op les en dan krijg je ondanks ze het ene zei toch een totaal andere volgorde. En als kers op de toch al zure taart vond ze ook nog dat ik 'bijna' te dik was. Nou vraag ik je, heb ik al gezegd dat ik de mensen niet altijd snap, het is dan ook zo moeilijk om goed te doen. Ik denk dat mijn vrouwtje teleurgesteld was, niet in mij want volgens mijn vrouwtje en de mensen langs de kant zeiden dat ik me goed had getoond, ze was trots op mij. Ik had mijn best gedaan en meer kan niet. Alleen jammer dat die ene mevrouw dit niet gezien of goed genoeg gezien had. Maar het voordeel was dat we vroeg naar huis konden en weer samen met Callen konden gaan spelen, hij had ons toch ook gemist, ja Callen wij jouw ook. Het baasje heeft niet veel foto's gemaakt in Goes, op de foto rechts zie je een nadenkend vrouwtje. Tot de volgende keer maar weer. Oh ja wat SVDD betekent! Dat staat voor Snel Vergeten Die Dag...

Even weg,

Het schijnt dat de mensen af en toe eruit moeten gaan, nou wij gaan gemiddeld 4 maal per dag eropuit en zijn eens blij als het wat minder hoeft of kan, vooral met regen of met kou dan is het niets. Voordat je het weet loop je te niezen en wij als honden hebben geen zakken om de zakdoeken mee te nemen en om neus te snuiten, maar daar heb ik iets op gevonden, je gaat gewoon met je neus over de kleren van het baasje dan is het weer in orde.

Deze week wilde het vrouwtje het baasje verrassen met een 'tweedagentrip, het vrouwtje had meegedaan op iets van het internet en ze had een  hotelkamerovernachting gewonnen! Natuurlijk eerst gebeld of wij ook mee konden, en dat was gelukkig wel het geval. Daar moest wel betaald voor worden, normaliter zou ik zeggen dat ze het een eer moeten vinden dat ik uberhaupt bij hen wil logeren maar enfin. Vrouwtje betaalde voor ons de drie jongens uit Maastricht per hond 15 eurootjes, dus 45 in totaal, grappig is dat het vrouwtje ook moest betalen voor de overnachting en dat was 40 euro, wij waren met ons drieën dus 5 euro duurder dan de baasjes, maar het was dan ook een 4 sterren hotel. Nou dat was het volgens mij niet helemaal, maar wie ben ik, ik ben Jamie The Superdog (grapje). Wat we hebben gedaan die twee daagjes kun je zien en lezen op de pagina 'Us Reiskes'.

Natuurlijk weer massa's foto's door het baasje, maar ja dat kan ook niet anders, we zagen er tiptop uit, althans het eerste uur toen we daar waren, we hebben veel vriendjes gemaakt. Ik heb ze al uitgenodigd om als ze bij ons in de buurt waren even aan te wippen dan konden we spelen in ons weitje naast het huis. Maar psst niets zeggen tegen de baasjes want zei weten daar (nog) niets van. Naast de staatsiefoto van het vrouwtje en ons waar het vrouwtje lachend te zien is natuurlijk veel actie foto's van ons drieën. Jullie zullen me wat sneller horen voor de volgende keer want dan ga ik Met Guinness en de baasjes naar een Nederlandse show in Middelburg, ben benieuwd. Callen blijft thuis bij Jan, dan is die ook niet alleen.

Dus tot gauw (dat is Limburgs voor snel).

Ja hallo, 

daar ben ik weer, geruime tijd hebben jullie niets van mij of moet ik zeggen van ons gehoord. Dat wilt niet zeggen dat we stilzitten. Integendeel, mijn vrouwtje en ik zijn druk aan het trainen om prijzen te winnen, niet zomaar prijzen nee grote bekers en medailles en zo, het is best wel moeilijk om precies dat te den wat die mensen die ze keurmeesters noemen willen, de ene wilt dit de andere weer dat en de volgende wilt weer iets geheel anders. Ik snap het niet meer, het ergste is nog dat ze met koude handen aan mijn balletjes zitten, dat is best schrikken. Maar we blijven lachen, althans dat is de bedoeling. We gaan veel op shows naar Duitsland en Nederland en we trainen daar bijna iedere maandag voor, nou trainen lekker wandelen en keuvelen en een paar minuten serieus aan de bak, vreemd was dat mijn vrouwtje me opnieuw heeft moeten leren lopen!!

Nou zeg het zo ik liep niet zo hoe de keurmeesters zeggen dat ik moet lopen, nou als we zo beginnen dan weet ik er ook nog een paar.  Ik ben tenslotte een jachthond, en soms lopen die rustig of scheef of sluipen ze stilletjes dichterbij, maar dat weten die heren en dames niet. Ondertussen hebben we enkele grote hondenshows bezocht en niet overal heb ik mee mogen doen, ik denk dat ze een beetje bang voor me zijn, ik ben tenslotte eentje van Caspar en ik zie er meer dan goed uit (ook al zeg ik het zelf), nee soms ga ik met mijn vrouwtje gewoon kijken en met mensen praten, dat vindt mijn vrouwtje leuk en mijn baasje zegt dan ga maar lekker met jullie tweetjes dan heb ik ook rust. Ik weet niet precies wat hij daarmee bedoelt, maar het geeft niet ik wordt die dag lekker verwend en mijn vrouwtje is niet alleen. Ik denk stiekem dat die oudjes af en toe een dag rust nodig hebben, ze kunnen niet altijd spelen, ze zijn zeg maar jong van hart maar het lichaam is al wat ouder. Ik of beter gezegd WIJ hebben in ieder geval niet stilgezeten, Amsterdam, Groningen, Leeuwarden, België en Duitsland heb ik gezien of beter gezegd hebben mij gezien, en ik mag wel zeggen dat iedereen blij met me was en mijn vrouwtje complimenten gaf, of was het andersom. Op onderstaande foto van Ernst van Scheven kun je dat zien, het baasje gaat niet meer vaak mee, dat komt omdat iemand op die twee oudjes thuis moet letten. Maar in Maastricht was hij er weer bij, zie deze foto van Ernst, de foto waar wij voor staan en zitten is van mijn baasje, en trots dat hij was. Mag ook wel, hij gaat zo vaak foto's maken, nu zie ik daar tenminste iets van terug.

Jamie's eerste hotel overnachting.

We, en daar bedoel ik ons vrouwtje, het baasje, Guinness en Callen zijn naar een plaats geweest met een hoop zand en vreemd smakend water. Volgens die andere twee is dat de 'zee' en het zand noemde ze 'strand'. Ja dat zand vond ik geweldig, nu weet ik waarom katten hierin altijd hun behoefte doen, heeerlijk. Ik kon bijna niet stoppen met graven zo lekker vond ik het, we gaan slapen in een vreemde kamer, volgens die twee is het een hotel en zal ik dat vaker meemaken. Het maakt mij niet veel uit als ik maar te eten krijg. We mogen wel lekker slapen bij de baasjes, hoe cool is dat..

Callen heeft in het water gezwommen en Guinness heeft een paar keer op en neer gerend, er waren nog andere vriendelijke honden en erg grote honden, Guinness zij dat deze paarden werden genoemd, vreemd ze zien hetzelfde uit als een hond, 4 poten, een staart en een kop, alleen groot en de geur was anders, oh ja en er zaten mensen op. Dat zie ik bij ons nog niet zo snel gebeuren, alhoewel het vrouwtje soms moe is, 'maar niet op ons zitten hoor we trekken je wel vooruit'. Wat een dagen, heerlijk verwend door de baasjes, veel gewandeld en overal mochten we mee naar toe, soms moesten we wel buiten wachten, maar dat deed het baasje ook dus niets te klagen.

Het baasje had de dag van zijn leven en heeft veel foto's van ons gemaakt en ze zijn ook schijnbaar nog heel mooi geworden ook, maar ja dat was wel te verwachte. Tenslotte zijn we alle drie 'knippenborgs'. Dat staat voor kwaliteit en schoonheid, luisteren is ietsjes minder, maar je kunt niet alles hebben. We zijn ook nog in een stad geweest met veel water en enge straatjes we moesten wel vaak opzij gaan voor een auto of een fiets zo smal was het daar. Samen met het vrouwtje nog in een park gezeten want het baasje moest zo nodig een toren gaan beklimmen, we mochten wel mee maar 279 trappen omhoog vind ik wel wat veel voor ons voetjes, of zou het voor ons minder zijn omdat we vier en het baasje maar twee pootjes heeft ! Guinness zegt dat ik dom ben!!!

Jamie in het Stadspark:

Vandaag was het zover, het zat eraan te komen, Jamie mag met ons mee wandelen. Hij heeft al zijn spuitjes gehad en mag dan de 'grote wereld' verkennen. Vandaag worden we alle drie in de auto gezet, Jamie mag nog voorin want dit is de eerste keer dat we alle drie in de auto gaan en hij wilt natuurlijk bij ons liggen om te spelen, maar dat mag niet van de baasjes. 'De auto is niet om in te spelen zegt het baasje', ik hoor het vrouwtje nog zeggen 'dee erme pum, heer wét neet wat geböre geit', dat betekent zoveel als die arme kleine, hij weet niet wat gebeuren gaat. Voor ons ook een verrassing maar al snel is het duidelijk, we gaan naar het park. Geweldig, veel bomen, veel gras, veel andere beesten en heel veel verschillende reuken. Jamie weet niet hoe hij het heeft, hij is helmaal door het dolle heen, hij heeft nog nooit zoveel bladeren op één hoop gezien. Wij worden door zijn enthousiasme aangestoken en denken dat we nog jonge honden zijn, ik ga achter de eenden aan en trek bijna het baasje omver, oeps, niet goed. Natuurlijk heeft het baasje de camera bij zich, dus dat wordt weer foto's maken.

Jamie loopt langs de eenden en laat ze links liggen, ik denk wat is dat! Ziet hij ze niet !!

Het enige wat hij wilt is snuffelen op de grond en aan alle bomen, ja spelen wilt hij ook, het baasje zegt 'dee springk wie 'ne knien' dat betekent 'hij springt als een konijn'??? Ik snap het niet, maar ja Limburgs hé. Dan komen we langs de ezels, bokjes en herten, stjonge wat stinken die, maar Jamie vindt het goed en gaat verder, als een haan kukellekuud dan schrikt hij even en kijkt hij verschrikt naar ons, als wij niks doen dan weet hij ook dat er niets aan de hand is. Alleen toen de ezel 'balkte' toen verschrokken we ons alle drie wel een beetje, nog nooit gehoord, wat maakt die een kabaal. We hebben een kleiner rondje dan normaal gelopen omdat Jamie erbij was en halverwege hebben we nog op een terras gezeten, vreemd dat we geen koekje hebben gekregen. Het vrouwtje wilt Jamie niet laten 'bedelen'. Ja dat zei ze ook tegen ons in het begin. maar eh vrouwtje dat is bij ons aangeboren, waar eten is zijn ons snuitjes..

Maar oke we zijn lekker naar buiten geweest en hebben het baasje ook een plezier gedaan om netjes te kijken op zijn foto's, iedereen gelukkig toch, hé Jamie, oh Jamie slaapt als een os, nou ja straks bij het eten is hij wel wakker.

Jamie:

Daar ben ik weer, laatst is Jamie alleen gaan wandelen met de baasjes,  het baasje nam zijn camera mee. Dan weet je wel hoe laat het is het is foto time. Iedereen van ons heeft dit moeten doorlopen, en nu is het dus de tijd van Jamie. Jamie weet van niets en gaat gewoon 'lang leven de lol'. Hij mag door de bladeren rennen, hij vindt het geweldig, nu heeft het baasje één van de foto's ingestuurd als 'herfstfoto' bij weekblad Maastricht1, en wat denk je, hij staat erin, Kleine Jamie staat in het weekblad, ja nu krijgen we weer dat hij naast zijn pootjes gaat lopen. Vandaag liep hij al met zijn neus omhoog, komt wel goed als hij vanmiddag met ons wilt spelen. Want daar zijn we natuurlijk voor mijnheer wel goed voor. Guinness en ik hebben al afgesproken hem even op zijn nummer te zetten.

Verder heeft hij wat nieuws, hij daagt eerst mij uit om te spelen en als ik dan begin duikt hij onder de tafel en stoelen in, daar kan ik niet bij hem komen. Maar wat hij niet weet is dat hij als hij zo doorgaat over een week of zo zelf ook niet meer onder de stoelen kan doorlopen, ben benieuwd als hij daarachter komt waar hij dan naar toe gaat, zal wel het baasje zijn. Hij weegt nu al bijna 10 kg, vorige week nog in de 7, nou dat belooft wat. Ik moet hem maar flink onder de duim houden, anders groeit hij boven mijn hoofd. Hij begint wel al te snappen dat ook hij naar buiten moet om te plassen, misschien is hij toch slimmer dan dat hij eruit ziet. afachten maar weer.

Voor de grap hebben we hier naast een voor onze leuke foto geplaatst, Jamie ziet het even niet zitten en steekt zijn kop in de bladeren, ik denk dat hij genoeg had van het foto's maken van de baas. Ja hij weet niet dat het baasjes hardleers is en dat hij de volgende keer gewoon weer van voor af aan begint. Hij moet zo doen als wij, als het baasje komt met zijn camera gaan wij sip zitten te kijken, hij krijgt dan moeite met ons en maakt geen foto's meer.

Probleem opgelost. Hij moet nog veel leren die kleine.

Jamie:

Ja wat moet ik zeggen, de laatste keer hadden we het erover dat we nog maar met zijn tweetjes waren. Het baasje vond dat niks erg, alleen het  vrouwtje had het er erg moeilijk mee. Maar ja wat te doen, we hadden de bui al zien hangen toen de baasjes naar onze vriend Casper gingen. Casper had een nestje met gloedjesnieuwe Goldens, ja en toen ze wisten dat ze ook nog geboren waren op de afscheidsdag van Bandit was het helemaal ‘kat in het bakkie’ (sorry voor deze uitspraak).

Het vrouwtje leefde helemaal op, maar ze hadden wel nog veel werk om het huis ‘puppyproof’ te maken, het baasje mopperde weleens hierover. Toen kwam de grote dag, niet dat wij dat wisten, maar toen ik bij ons op het weitje een nieuwe kleine golden tegenkwam wist ik genoeg, ik was helemaal ondersteboven van blijdschap en wilde meteen gaan spelen, misschien een beetje te enthousiast rende ik naar hem toe (het is weer een mannetje), hij schreeuwde alsof een varken aan de spit hing. Dat geluid gaat door merg en been, opnieuw proberen, maar dan wat rustiger, zo dat gaat en klonk al beter.

Guinness kijkt heel verbaasd en vraagt zich af wat hij hier mee moet, hij is wel rustiger dan dat ik destijds was zei hij, want nog zo één als mij kan hij niet verdragen zei hij, hmm toch eens vragen wat hij daarmee bedoeld. We moeten wel weer alles eerlijk delen, maar die greumel (kruimel op zijn Limburgs) weet nog van niets en denkt dat alles van hem is, ja dan kent hij ons nog niet. Het baasje heeft zelfs vakantie gepakt om het vrouwtje te helpen, of dat nou zo’n goed idee is, mmmm. Zijn naam is Jamie, gewoon Jamie, niet zo sjiek als die van ons maar dat kan tenslotte ook niet. Het baasje zegt dat de naam gekozen is door het vrouwtje, tja dat zegt genoeg. Officieel heet deze nieuwe aanwinst ‘Jamie Sequins Sarosh, ja ik weet ook niet wat het betekent, dat is echt weer iets van Casper..

Als ik dit schrijf is Jamie alweer bijna 12 weken, wat gaat de tijd toch snel, niet alleen de baasjes zijn ouder geworden maar ook ik en Guinness, we houden zelfs ’s middags een siësta op het bed van de baasjes, zo hier kan hij tenminste (nog) niet bij ons. Hij is wel lief maar moet nog veel leren, je kan er niets mee, spelen wandelen alles duurt maar even, eten doet hij als een wervelwind, tsjonge, tsjonge dat eten is echt een obsessie van hem. Ja eigenlijk is alles wat hij nu doet nog een hobby, ik denk dat dat wel snel gaat veranderen als hij ouder wordt, Jamie begrijpt nu nog niet dat we eens af en toe rust willen. Dat hij gemakkelijk zeggen, hij slaapt om het kwartier, Jamie moet nog veel leren zoals; delen, op zijn beurt wachten, het vrouwtje heeft al aan hem gevraagd of hij een springhond is, hij heeft zelf nog niet in de gaten dat wij op alle vier de poten lopen en niet zoals de baasjes doen, op twee. Maar ja dat komt nog wel, momenteel ziet hij ons huisje als één groot speelparadijs, de baasjes ruimen het op en hij haalt het net zo snel weer tevoorschijn, af en toe wordt het de baasjes teveel en laten ze het maar gewoon liggen, misschien dat hij het zelf gaat opruimen, ja daaag, wat denk jezelf. Dat zou de eerste Golden zijn die dat doet, elke ochtend probeert hij met de schoenen van de baasje en het vrouwtje te spelen, ondanks het formaat (van de schoen) loopt hij hard ermee vandoor en de baasjes gaan dan achter hem aan, leuk en maar spelen. Natuurlijk ook dat leert hij wel, (op den duur).

Ben wel benieuwd hoe mijnheer zich gaat gedragen op zijn eerste show, misschien wordt dat al binnenkort in Amsterdam, wie weet, maar dat laat ik jullie wel weten. Dus tot gauw.

Bandit:

Het heeft wat lang geduurd, het is alweer augustus 2015, maar wij  en daar bedoel ik eigenlijk de baasjes mee hebben het ontzettend druk gehad. Ikzelf heb geen shows meer gelopen, volgens mijn vrouwtje ‘ben ik nog niet klaar’ duh, ik ben 'klaar' geboren, maar ja ik kan moeilijk mezelf inschrijven en erheen rijden. Ik vind het helemaal niet erg want de afgelopen zomer was het me veel te warm.

Veel mensen vinden het geweldig, maar ze moeten maar eens rondlopen met zo’n vacht als ik, dan piepen ze wel anders. Het was een jaar met veel dieptepunten, zo zijn de baasjes flink in de weer geweest met van alles en nog wat. Daarbij komt dat het baasje in zijn vrije tijd veel weg is, hij gaat dan foto’s maken met vrienden, 'foto-maatjes' noemen ze zich. Gelukkig voor ons, want nu zijn we niet meer zo vaak ‘lijdend onderwerpen’, tenslotte zijn we fotogenieke honden.

Ik vind de aandacht wel leuk, maar steeds lachen dat valt best wel zwaar als je een dier van pluche in je mond hebt. Alleen al daarna al die haren uit je mond halen, bah. De baasjes moeten wel flink lachen als ik de rubberen bal met allemaal witte vlakken in mijn mond heb, het baasje wilt steeds een foto ervan maken, maar dan moeten die ‘witte vlakken’  allemaal goed staan. Ja dat wordt lastig, als ik de bal in mijn mond doe kan ik ziet zien waar die witte vlakken zitten. Ik dacht dat we weer naar Dortmund zouden gaan in Oktober, want dat is tenslotte mijn meest favoriete en succesvolste show. Maar dat gaat waarschijnlijkniet door, waarom ? Dat is een droevige gebeurtenis, wij Bandit, Guinnes en ik zagen het al aankomen, Bandit onze grote vriend was niet goed, hij hield ons niet meer bij, en ook al liepen we stukken langzamer het ging niet meer. De baasjes zijn met hem naar Bert onze eigen DA geweest en hebben hem laten nakijken, nadat Bert de bult aan de buitenkant had verwijderd, bleek zoals ik het begrepen heb ook een bult aan de binnenkant, bij zijn hart te zitten. De baasjes hebben het heel erg moeilijk gehad maar ze konden niet anders, Guinnes zei al tegen me, ja jong dat hoort erbij. Ik vond het al vreemd waarom Bandit afscheid kwam nemen, maar Guinnes heeft het me uitgelegd. Bandit bedankt voor alles.

Nu zijn we nog met zijn tweeën en worden flink verwend, maar om terug te komen waarom we niet naar Dortmund gaan is dat ik heb gehoord dat het vrouwtje onze grote vriend Casper heeft gebeld en hebben geïnformeerd naar een ????? Dus het zal waarschijnlijk niet lang duren voordat we weer met ons drieën zijn, jammer voor het baasje deze vond de rust wel fijn, maar ik mis Bandit gigantisch, Bandit speelde altijd met me, Guinnes probeert het wel maar kan het niet zo goed, echt een hond van het baasje, altijd serieus. Soms te serieus. Maar wie weet wat er nog staat te gebeuren.

Nu nog een naam bedenken, suggesties zijn welkom!!

Ik probeer nu weer vaker te schrijven, maar het is moeilijk.

Effe uitwaaien.

We, en daar bedoel ik mijn vrouwtje, het baasje en ik zouden naar de Wereldtentoonstelling van mijn soortgenoten gaan in Tsjechië, om precies te zijn in het plaatsje Brno.

Als voorbereiding gaan WE, nu bedoel ik het vrouwtje en ik naar Dortmund in Duitsland als ‘generale repetitie’ kijken hoe ik daar presteer, in het verleden was ik daar zeer succesvol en heb ik het vrouwtje zelfs laten lachen, de foto’s zijn het bewijs. Maar OK we gaan dus een weekend naar Dortmund, vrouwtje regelt een goedkoop hotel en voordat het zover is heeft ze dit weer opgezegd en een nog goedkoper hotel geboekt, ja ook wij letten op de kleintjes.

Nou achteraf denk ik laten we de show maar heel snel vergeten, tweemaal, zowel zaterdag alsook zondag kreeg ik een ZG (zeer goed), nou vraag ik je, ik ZAG er goed uit herstel, ik ZIE er goed uit, ik loop goed, beweeg me geweldig, ben vriendelijk tegen de keurmeester en warempel mijn vrouwtje lacht zelfs. Wat wilt die man nog meer? Als toppunt zegt de keurmeester op zondag dat ik een stukje bot mis?  Ja doei, mijn vrouwtje heeft meteen Casper gebeld en gevraagd waar dat stuk botje blijft waar de keurmeester het over had.

Alle gekheid op een stokje of is het een botje? We hebben ons best gedaan maar gaan teleurgesteld naar huis, gelukkig is de teleurstelling maar voor effe en krijgen we van onze grote vriend Bobi een geweldig groot dik kussen om lekker op te slapen. Ben benieuwd voor wie deze is.Thuisgekomen wordt er over gelachen en behoort deze show weer tot het verleden.

Aangezien dat de Grote Hondenshow eraan zat te komen was ik best wel een beetje nerveus, wat gebeurt er als ik weer niet goed presteer, gelukkig heb ik lieve baasjes en als ik maar mijn best doe dan komt het goed. Ok de koffers zijn gepakt de spullen zijn ingeladen maar toch klopt er iets niet, Bandit en Guinness gaan ook mee, hé baas hoe zit dat nou. Het blijkt dat we niet naar Tsjechië gaan maar in plaats daarvan naar Den Helder, afgelopen zomer zijn we daar ook geweest, daar kun je geweldig wandelen en er is water, veel water. Ben benieuwd en blij. De rit is gelukkig ook niet zolang dan dat wij naar Tsjechië zouden gaan, samen met het vrouwtje stappen we uit, wow, wat een wind, mijn oren waaien bijna van mijn kop. Maar we vinden het heerlijk. Zo eerst even plassen en dan inchecken in het hotel.

Als verrassing voor het vrouwtje heeft het baasje vrienden opgetrommeld om kaarten te sturen naar het hotel, nou vraag ik je. Bandit wist te vertellen dat mensen kaarten sturen als men jarig is, nou als ik het aantal kaarten zie dan is ze toch erg oud geworden, er waren zoveel kaarten. Ze was erg verdrietig want ze huilde een beetje, Bandit zei dat dit vreugdetranen waren, hmmm juist ja. Maar we hebben geweldige dagen gehad, lekker gewandeld bij de zee en zelfs op het strand, we hebben grote witte vogels gezien en bruine koeien met heel lang haar, wat een grote hoorns hebben die, gelukkig zat er draad tussen ons en hen. Het baasje heeft weer veel foto’s gemaakt en zal de eerste dagen wel rustig zijn met het uitzoeken. Wij en het vrouwtje zijn erg verwend, het vrouwtje heeft zelfs een High Tea gehad, ik vind het vreemd want zo hoog zaten ze niet. Het baasje is zelfs gaan winkelen met het vrouwtje , nou ja we zijn er erg snel doorgelopen.

Hello Chap, everything OK ? Crufts 2014

Nou Amsterdam was voor ons goed gegaan, maar liefs 4 U, kijk daar wordt je vrolijk van, helaas geen 1 U, maar je kunt niet alles hebben, toch. Het Belangrijkste vrouwtje was blij.

Maar nu is het maart en zijn we net terug van 'The Crufts', één of zeg maar volgens vele DE Rashondenshow in Engeland. Hier mag je alleen maar Showen als je bent gekwalificeerd, en dat heb ik zoals jullie weten in Dortmund. Hier gaan we dan, baasje had vrij, vrouwtje had het geld bij elkaar gesprokkeld en na de benodigde inentingen bij Bert gehaald te hebben, mijn paspoort te hebbeningevuld, het hotel en de trein voor de overtocht geboekt, auto ingeladen en klaar, Crufts Here we Come.  Nou zo gemakkelijk ging het toch niet, het baasje had een oorontsteking, de TomTom was stuk (gelukkig dat het baasje de route op papier had). Bij Callais aangekomen zei de controleur dat er een datum van een bepaalde spuit niet was ingevuld (ik heb hem toch echt gehad want ik voel hem nog), dus op naar een dierenarts in Callais en dat  zonder TomTom. Baasje boos, vrouwtje verdrietig, in Callais de dierenarts gezocht en gevonden, het vrouwtje bellen met Bert in Maastricht om de juiste papieren per fax op te sturen, fax deed het niet gaf error aan, via mail effe wachten en ja hoor daar is ie dan.

Dierenarts of assistente kijkt het na zet een handtekening erop en we mogen weer gaan, oh ja ff afrekenen, contant SVP a 21 euri´s. We hadden nog geluk, twee Duitse mensen waren 90 euri´s kwijt voor een wormenkuur en onze Caspar heeft zelfs nog eens een keer de lunch moeten betalen voor de dierenarts die deze gemist had. Natuurlijk hadden we onze trein gemist, gelukkig konden we deze gratis omboeken. Vreemd is dat er geen dierenarts op de controlepunt aanwezig is maar dat iedereen naar de DA werd doorverwezen in Callais. Maar goed we zitten in de trein zoals de mensen het noemen, ik noem het een mixer, wat ben ik heen en weer geschud, niet normaal, we gaan voorruit maar de auto staat stil, vreemd. Het is wel lekker zuinig zegt de baas. Na enkele uren links (wie verzint het) gereden te hebben en twee ongelukken met de daarbij behorende files later waren we dan eindelijk bij onze eindbestemming, een hotel namens 'Days Inn'. Wat niet eens een Holliday Inn, maar goed de kamer was ruim en de douches waren prachtig het bed was zacht en klein (te zacht voor de baasjes), maar het was gelukkig maar voor enkele dagen. Even tot rust komen en lekker slapen, zaterdag gaan we naar Coventry , althans dat was de planning, maar het baasje was niet zo fit en we zijn dus lekker gaan wandelen en in het hotel gebleven, vrouwtje heeft me 's middag nog een beetje gewassen. ik was wel al gewassen, maar door de wind hier waren mijn krullen op mijn kont rechtop gaan staan, en dat ziet er niet uit volgens het vrouwtje. s' middags kwamen mijn vriendjes Fire en Fred  twee Gordon Setters van Connie en Kim, hier heb ik nog lekker mee kunnen ravotten en de baasjes kunnen morgen lekker achter hen rijden naar de Crufts, nou ben benieuwd.

Het is zondag het vrouwtje is vroeg wakker, erg vroeg. Als het baasje zich gaat wassen zijn we klaar voor vertrek, nog even mijn twee vriendjes ophalen en Crufts here we come. De mensen zijn erg vriendelijk, verstaan doe ik ze niet maar gelukkig doen de baasjes dat wel. De hal waar we inlopen is leeg maar groot, erg groot. Het duurt even voordat we onze plek gevonden hebben en het ontbijt kan beginnen, het ontbijt in het hotel of beter van het gebouw bij het hotel, want het hotel heeft geen ontbijt en verkoopt lootjes die je ergens anders weer moet inwisselen voor het ontbijt of althans wat er voor door moet gaan. Het vrouwtje is zenuwachtiger en het baasje nog zenuwachtiger. Eh hallo ik moet lopen jullie niet.

Er kwamen steeds meer Goldens de hal binnen, ik heb nog nooit zoveel Goldens gezien, zelfs niet bij Caspar. Het vrouwtje laat me lachend weten dat ik vandaag beter moet zijn dan, hou je vast 675  Goldens, slik. Nou we doen ons best, er is geen druk, nee hoor, Anja bedankt. We hebben nog een 'Good Luck' kaart gekregen van Casper, zo zie je maar dat Casper ook lief kan zijn, maar sssttt, niet verder vertellen hoor. De 'Goldens' zijn enorm, ik bedoel 'wat zijn ze groot. De puppy's hier zijn net zo groot als de driejarige Goldens bij ons thuis. Wat een bakbeesten, zal wel aan de zeelucht liggen. Het 'keuren' gaat beginnen en hoe kan het ook anders hier wordt er helemaal verkeerd om gekeurd, zeg maar linksom. (grapje).  We zijn aan de beurt, we staan met ongeveer 50 Goldens in één ring en de ring is bomvol, dan worden we eerst bekeken door de keurmeester of zoals ze hier zeggen The Judge, in ons geval is het mevrouw Barrow. Nou adem in en borst vooruit, daar sta ik dan. We worden de ring uitgestuurd en moeten later terug komen voor de 'werkelijke' keuring je weet wel het bekijken van wat je 's morgens gegeten hebt en het voelen tussen de benen, gelukkig in die volgorde, gevolgd door een rondje in de ring en dan maar afwachten. Nou daar gaan we dan dacht ik nog, toen hoorde ik een enorme knal en wat denk je dan, juist GEVAAR!!! Ik heb het vrouwtje gered door vol in de remmen te gaan, helaas had de Golden achter mij dit niet gehoord of gezien en viel bijna met zijn baasje over mij heen. Zeg maar een kop - staart botsing. Het vrouwtje zegt nog kom maar jong 'Niks aon de hand' , ja aan mijn hoela, voelde je de grond niet trillen, heb je die knal niet gehoord ! Wist ik dat het een losliggende deksel onder de vloerbedekking was, nou goed ik hoef natuurlijk niet te zeggen dat onze kansen verkeken waren en dat ik me daarna schaamde, weer zei het vrouwtje 'Niks aon de hand pum, diech kos d'r niks aon doen', lief hé, dat betekent zoveel als dat ik er niets aan kon doen. Het vrouwtje heeft me nog flink geknuffeld en hebben we onze 'wonden' gelikt en nog even wat op de Crufts rondgelopen, wat een hoop mensen en honden, gelukkig heeft het vrouwtje nog wat kunnen kopen, dat verzacht tenminste de pijn en zijn we 's middags terug naar het hotel gereden.

Afgesproken om de dag erna achter Fire en Fred en natuurlijk Connie en Kim aan te rijden zodat we ook thuis zouden komen. Bij Dover aangekomen had Fire en Fred een trein vroeger dan ons en moesten we een klein kwartier wachten op de volgende trein, tijd voor een plasje (iedereen natuurlijk, zelfs het baasje), het waaide er erg hard, dus plassen met de wind mee.

Hup weer de mixer in en ff later zijn we weer in Callais, hier vol gas naar België en daar gestopt om de tanken en te eten, weer snel de auto in want het was hier maar 8 graden en de reis gaat weer verder maar dan met de verwarming op 21, lekker. Oeps file, gas terug baas, hé wie zie ik daar dat is de auto van Fire en Fred, effe gedag zeggen baas ! Blijkt dat ze toch in dezelfde  trein hebben gezeten, maar dan vooraan. Ok we zien elkaar en doeg, op naar huis. Ik ruik iets bekends en ik merk dat we steeds korter bij ons huis komen. gelukkig we zijn er en het baasje zei al eerder, The Crufts kunnen we op onze lijstje erbij schijven als 'bin there don that', wat zoveel betekent als dat hebben we ook weer gedaan. Ja mijn baasjes zijn soms moeilijk te volgen, foto's, ja het baasje heeft niet veel foto's gemaakt, hij had veel last van zijn oor en van zijn rug, 'och germ'. (och arme). We zijn een ervaring rijker en ik hen met het vrouwtje afgesproken dat we meer Shows in Nederland, België en Duitsland gaan lopen, die rijden tenminste ook aan de rechterkant.

Oh ja Bandit en Guinness, waren goed tot rust gekomen de afgelopen dagen, de oudjes kunnen weer er tegenaan, ze vroegen wanneer we weer weggingen, vreemd vind ik dat wel..

Hallo Junger Mann, Dortmund 2013

Ja we waren beide nog een beetje neergeslagen na onze resultaat in Geneve (ZG), ik had die man gewoon moeten bijten, dit was niet terecht en zeker niet eerlijk, ik wil niet zeggen dat ik had moeten winnen, maar een U was toch zeker het minste, gelukkig werd het vrouwtje opgebeurd en konden we dit snel achter ons laten. Maar het bleef wel spoken bij het vrouwtje en mij.

Maar het vrouwtje had een plan, we zouden naar Dortmund gaan en het baasje deze zou pas op het laats beslissen of hij mee ging, eigenlijk is het beter dat hij bij de andere oudjes thuis blijft, hebben ze tenminste rust, en wij ook. Maar ja het vrouwtje zal hem wel een beetje bewerken, ze is daar goed in het baasje denkt dan dat het zijn idee was, terwijl wij wel beter weten.  Ok ik moet weer gewassen en geknipt worden, ik ben dan behoorlijk zielig, dat doe ik express, ik doe dan net alsof zodat de andere medelijden met mij krijgen. Slim hé. Nu was ik bij het laatste rondje nat geworden door de regen, mijn haren stonden ineens alle kanten op, gelukkig zag het vrouwtje dat en heeft ze dit ’s avonds laat nog recht  gestreken. Het baasje stond met ons op om 04.00 uur, hij wilde zeker weten dat we weg gingen.

Het vrouwtje rijd lekker door en al snel zijn we op de autobahn, eenmaal aangekomen lijkt het wel een geoliede machine wij met z’n tweeën. We gaan door de controle en zoeken ons plaatsje op in hal 1, onze grote vriend Casper is er ook en andere leuke mensen en honden passeren de revue.  Het wordt spannend we zijn me zo’n twintig honden, maar wat is dat de keurmeester bekijkt me niet eens, ja zeg wat krijgen we nu, he hallo, het baasje zei gisteren zelf dat ik er mooi uitzag, en Casper, en het vrouwtje en, en, en. Het zal toch niet.. dan laat ze een stagair of leerling zomaar voelen aan mij, ze had me dus toch zien staan, ik en het vrouwtje worden helemaal gek. Ze loopt iedereen af, wij moeten rondjes lopen en op het laatst staan wij dan tussen de andere honden. En wat denk je, ze komt met een grote rozet op ons aflopen en wilt dit geven aan het vrouwtje, en wat zeg die helemaal verbaasd, voor mij, nee hoor, voor ons. Kom op vrouwtje pak dat ding aan, snel. Iedereen vliegt elkaar om de nek, nou hallo, dat kan natuurlijk ook een beetje minder.

Natuurlijk wel gelijk het baasje bellen, ik denk dat ik hem heb horen huilen door de telefoon, of hij heeft fischerman friends gehad, dat kan natuurlijk ook. IK snap niet waarom het vrouwtje zo blij is, een beetje meer vertrouwen mag wel, de volgende keuring kwam ik niet door, de tegenstander was gewoon een volwassen Golden en dat was dan ook teveel van het goede geweest, rustig opbouwen. De beker en rozet is mooi voor het vrouwtje, maar nu blijkt dat we volgend jaar naar een show in Engeland gaan, dan gaat het baasje mee en denk eraan links rijden hé baas. Ik heb het vrouwtje gelukkig gemaakt, het schijnt een grote show te zijn waar je niet zomaar aan mee mag doen, maar omdat ik nu hier gewonnen heb en hou je vast de titel heet Jugend Bundes Sieger, betekent zoveel als Jeugd Bond Winnaar, vreemde titel.

Maar hebben of niet. De dag duurde te lang voor ons eer we naar huis konden rijden en het konden delen met onze oudjes, ze waren ontzettend blij voor ons. Nu maar sparen voor volgend jaar, en het belangrijkste is dat ik het vrouwtje haar vertrouwen weer heb teruggegeven. We gaan nu trainen voor Amsterdam in December, en wie weet wat daar gebeurt.

Met dank aan Casper die het vrouwtje toch nog ongevraagd van tips heeft voorzien, ik weet dat als het baasje dat doet het vrouwtje niet luistert, hmmm raar spul die mensen.

naor bove

Geneve 2013

Verboden voor honden, ‘Interdit aux chiens’

We gingen naar de Europese Dogshow in Geneve, omdat de hotels daar in Geneve zo duur waren zijn we uitgeweken naar een hotel net over de grens met Geneve in het plaatsje Annemasse. We rijden via Duitsland en Zwitserland naar Frankrijk, niet zoals de TomTom aangeeft via Frankrijk. De tolwegen en het risico van boetes. Uit de idiote dat je voor iedereen in je wagen een blaaspijpje moet hebben bij een eventuele controle en de regel dat je geen Tomtom – laptop of mobiele telefoon mag hebben met de flitslocaties blijkt wel dat men in Frankrijk alleen veel boetes wil uitschrijven, dit kan zelfs een boete opleveren van 1500,00 euri.

De rit gaat perfect en ondanks het slecht voorgevoel van de baas gaat de reis voorspoedig, vele stops om te plassen en om de baasjes uit te laten volgen. Eenmaal in Zwitserland stoppen we op een parkeerplaats waar een vliegtuig staat, is die effe fout. Vrouwtje had een wafeltje gepakt, ja deze zijn erg in trek ook bij de bijen, het vrouwtje wilde niet delen met deze jongens en prompt werd ze dus gebeten (gestoken heet dat schijnbaar). Baasje heeft deze jongen uit zijn lijden verlost. Bij het vrouwtje duurde het wat langer, de baas haalde bij een tankstation een koud flesje cola, niet voor te drinken maar om de arme arm van het vrouwtje te koelen. Baasje scheld af en toe op de Zwitserse en op de Franse chauffeurs, ieder om de beurt.  In de middag komen we dan aan bij het hotel, hotel Atalante zoals het heet ligt op de grens van twee wijken, achter ons lag een moskee of een islamitische culturele centrum waar in het weekend een aantal bruiloften werd gevierd met de nodige geluidsoverlast, aan de voor zijde lag er een erg drukke weg , de Franse toeteren wel erg graag, er waren enkel winkels voor mensen uit Kosovo, Afrika, Azie en vele andere buitenlandse winkeltjes. Er was een Franse bakkerij waar het vrouwtje het brood ging halen.

Ik schrok wel een beetje van het hotel, ik ben wat anders gewend tenslotte, deze had maar twee sterren, de mensen waren super vriendelijk en hadden zelf een Golden met de naam Benji.. Hij leek op mij maar natuurlijk was ik mooier, ik was tenslotte pas gewassen. Maar ja het hotel, geen restaurant, wel een lift van een vierkante meter groot voor maximaal 4 personen of 300 kg, nou baas hou je vast, met ons drieën en de koffer was het al erg vol. Het baasje was dan ook erg rustig in de lift.Op de foto kun je dat zien, en oh ja dat wat je ziet isde spiegel, dan ziet er wat groter uit zullen ze wel gedacht hebben!!!

Kamer was klein maar functioneel zoals het baasje dat noemt, alles aanwezig, bed – tv en bad. FF de buurt verkennen, het baasje had een stadspark gezien, lekker tijd voor mijn behoefte te doen, inderdaad een prachtig park maar bij de ingang staat een bord met de tekst ‘Interdit aux chiens’ , dit betekent ‘Verboden voor honden’, ieder grasveldje of pleintje met wat groen was er een bord met deze tekst aanwezig. Niet leuk als je erg moet, het vreemde was wel dat bij verschillende perkjes een hondenzakjesautomaat stond, vreemde mensen die Fransen. Tip van mijn kant mijnheer Fransman, jullie mensen maken meer  troep dan wij. En tenslotte als ik moet dan moet ik, gelukkig heeft het vrouwtje het opgeruimd, de omgeving zag er wel erg oud uit althans de gebouwen, mocht wel een likje verf gebruiken. 

Omdat we toch eenmaal aan het lopen waren zijn we naar het winkelcentrum gelopen, misschien dat ze daar airco hadden, want het was behoorlijk warm. Voor het WC stroomde er een rivier waar het vrouwtje me heerlijk heeft laten afkoelen, och wat deed me dat goed zeg. Eenmaal aangekomen, wat denk je, inderdaad weer een bord met de tekst ‘interdit aux chiens’, dan maar naar McDonalds want het baasje had honger, en je raad het natuurlijk nu geen bord wel een werknemer die meteen op ons afliep en iets in het Frans zei, het vrouwtje wees kordaat naar het terras en we mochten warempel binnen en meteen naar buiten. Het eten was niet zo lekker,  maar dat had ik ook kunnen zeggen muv de kip Mc Nuggets is het eenheidsworst maar dan zonder die lekker worst natuurlijk.

Bij het hotel hebben we nog lekker wat gedronken op het terras, zogezegd de mensen daar waren erg vriendelijk, no problem. Ik heb geluk want de baasjes hebben mijn eten bij hun, dus dat is verzorgd, maar omdat het hotel geen restaurant had was het een probleem voor de baasjes. Gelukkig hadden ze nog twee broodjes over van vandaag en hebben ze dat gegeten, verhongeren doen ze toch niet.. Hierna zijn we de andere kant opgewandeld, veel buitenlandse (anders dan Franse) zaken, winkels, het Ibis hotel lag een straat verder, de hotels hier doen goede zaken met de Hondenshow in Geneve, aan de auto’s te zien zijn hier veel mensen met honden, bij het Ibis stond zelfs een grote bus uit Rusland. Heerlijk gewandeld. Veel mensen gingen bij ons hotel tegenover het straatje in, mensen van het hotel zeiden dat er een gratis te bezoeken festival was, ja natuurlijk zijn we gaan kijken, het weggetje inlopend kwam de geur van BBQ je al tegenmoet, het werd gehouden in een tuin dat behoorde aan een grote villa, en je raad het misschien al, ook hier een bord met de tekst ‘interdit aux chiens’. Desondanks behouden de baasjes hun goede zin en ik dus ook, ff later toen we op het terras zaten kwamen er mensen met een Beagle pup die ook naar het festival gingen, het vrouwtje zei nog dat het verboden was voor honden, ze moesten lachen en zeiden ja dat kan wel maar wij treden op, ja dat is dan de Franse slag, zeg maar.

Na een goede nachtrust, ondanks het vele lawaai buiten op de weg, lijken wel of die Fransen niet slapen, gaan we vandaag lekker zwemmen, althans dat was de bedoeling. Na een eenvoudig maar goed ontbijt wilden we wegrijden, maar het baasje kwam tot de ontdekking dat we een ‘platte’ hadden, nu blijkt dat een auto niet op drie banden kan rijden, dus band wisselen met een thuisbrenger, maar baas we moeten nog zwemmen, naar Geneve en dan weer naar huis, hoezo thuisbrenger. OK eerst maar wisselen zodat de auto weer recht staat. Blijkt geen krik aanwezig te zijn!!! Overal heeft de baas gezocht, kofferbak, motorkap, onder de auto, maar nergens was dit te vinden. Gelukkig was er een aardige Russische mijnheer, hij had wel Terriërs maar dat zij hem vergeven, vrouwtje op haar beste Russisch uitgelegd wat we moesten hebben, natuurlijk snapte de man dit niet. Dan maar laten kijken, en zie daar hij snapte het, ff later was niet alleen de band gewisseld maar hielp de Rus ook nog het vrouwtje om de band in he kofferbak te leggen, maar geen zorgen baas ik let wel op!  Hij legde ook nog uit waar een Toyota garage was, helemaal toppie. Maar eerst de band maken, het hotelpersoneel wijste ons de weg naar ‘Speedy’, die zou onderaan de weg liggen, nou wij erheen, we zaten in Zwitserland toen het baasje omdraaide en stopte bij een tankstation met werkplaats, helaas, men repareerde geen banden, maar hij wist wel waar, ok daarheen, helaas gesloten op zaterdag, Dan gestopt bij een Honda garage helaas op zaterdag geen monteurs, maar de verkoper zei ook ‘Speedy’, ja en toen zagen we deze dan eindelijk liggen in een zijweg, band afgegeven, even een uurtje  op het terras gezeten en band erop laten zetten, 10 euri’s geen geld. Maar nog steeds geen krik, oh ja krick is in het Frans ook Krick, je moet het maar nodig hebben. Helaas een Krick of Krick te koop bij Speedy.

We zijn eindelijk op weg naar Annecy, en wat ziet het baasje, juist de Toyota garage, Anja gaat vragen naar een krick, zegt de alleen Frans sprekende  verkoper dat deze in de wagen moet zitten, ja slimmerik dat weten wij ook wel, echter geen krick in de wagen aanwezig, dan wijs hem maar aan. Hij wijst onder de stoel van de chauffeur, ja baas daar had je niet gekeken hé ? Met een glimlacht van hier naar Tokio en een beetje schaamrood hebben we de weg vervolgd, heuveltje op, heuveltje af, dorpje door , wel erg druk hé baas. En eindelijk het plaatsje Annecy, eerste parkeerplaats vol, zo ook de tweede, de derde en de vierde, bij de vijfde was er gelukkig plaats en het was ook nog gratis ook. Ja het was dan ook een beetje uit de buurt van het centrum, maar dat is goed voor ons, lekker wandelen langs het meer, en natuurlijk effe erin duiken, heerlijk. Het vrouwtje zocht een nog betere plek zodat effe helemaal onder kan, ja en dan wat gebeurt er als je een combinatie hebt van een enthousiaste  mij, schoenen, water en algen op een betonnen ondergrond, jawel hoor ‘sjievele’ en pats boem daar lag het vrouwtje naast mij in het meer, ik zeg nog ‘lekker hé’ vrouwtje’, maar dat wilde ze geloof ik niet horen !  Gelukkig heeft ze zich niet pijn gedaan.

Na effe gewandeld en gewacht te hebben (op de baas met z’n foto’s) kwamen aan in een schitterend centrum, het oudheid droop ervan af en het baasje heeft wel wat foto’s kunnen maken, natuurlijk hadden ze weer honger en zijn ze gaan eten bij een Italiaan, dus in Frankrijk gaan twee Limbo’s uit Nederland eten in een Italiaans  restaurant, hoe zoek je het uit. Maar vrouwtje heeft wel payback time gehad, je weet wel die bij, nou de score staat een, een. Een soortgenoot was ons weer aan het besokken en toen deze toch ietwat te diep in het cola flesje zat heeft het baasje een stukje brood erop gelegd, ja jammer dan. Don’t play with the boss  oftewel ’Ne jouez pas avec de le patron’.

Hierna nog lekker gelanterfanterd door het schitterend maar drukke centrum, maar dat ben ik wel gewend, ik heb me dan ook van mijn beste kant laten zien. Toen zelfde weg weer terug en wat denk je, ja hoor weer zwemmen, maar nu bleef het vrouwtje staan. Jammer voor de baas, want die stond klaar met zijn camera, voor geval dat !!

En dan vandaag is de dag waarom we naar Frankrijk cq Zwitserland zijn gekomen, De EDS Geneve 2013, waar de EDS staat voor de European DogShow. We hadden gehoord dat het dringen zou worden en hebben dit nagevraagd aan mijn vriend Casper, deze was tenslotte al eerder geweest mat grote Landseers, Casper  zei ‘oh als je om half acht aanwezig bent dan heb je tijd genoeg’. We vertrokken dus pas na het ontbijt en op ons gemak, het was tenslotte maar 25 km rijden!

Ja dat zei Bob vorig kaar ook in Salzburg, het waren wel km geteld vanuit het luchtperspectief.. Dus duurde het veel langer dan ingeschat. Maar nu waren we wel lekker vroeg aanwezig en naar een extra rondje om het vliegveld hadden we de juiste parkeerplaats te pakken. Geen stres, geen gedoe, het baasje had geen ticket en mocht voor 5 euri naar binnen, dat vind je nergens anders.. En dan begint het wachten, het vrouwtje en ik waren behoorlijk zenuwachtig, we hadden getraind en dat het goed ging dat moest vandaag blijken, en stiekem hoop je op dat een sprankje geluk, want dat ik mooi en goed ben, ja dat weten we nu wel, niet dan. Het baasje zegt wel van niet maar hij was benieuwd. Hij ging zelfs het nummer halen, ik heb 6262, een mooi nummer toch. En dan begint het het, eerst komen de puppy’s en dan tetereté dan ben ik met veertien andere honden ga ik de strijd aan, de competitie was niet beter dan ik, het zou erom spannen. En dan daar is het moment, ik sta op mijn best, ik lach naar de man in het grijs pak, ik loop netjes naast het vrouwtje zodat de man mij goed kan zien, als ik uit het zich ben dan spring ik ff van blijdschap, het vrouwtje zegt dan streng ‘Callen oetsjeie’ wat zoveel betekent als hou op. Dan roept de man het vrouwtje en mij naar zich toe en zegt van alles tegen haar en doet raar met zijn armen, het vrouwtje krijgt een map en samen gaan we  naar het baasje, ik weet niet wat gebeurt is en zie dat het vrouwtje hevig van slag is, ze staat op knappen en gelukkig maak ik en het baasje het goed. Het vrouwtje zegt dat de man zei dat ik niet goed in mijn vacht zat, niet goed in mijn vacht!!!! Man daar maak je een bontjas van en dan nog heb ik nog meer haar dan jij ooit zal hebben. Hij zei ook iets over mijn kont, nou vraag ik je, ik heb hem alles laten voelen tot aan mijn b..len aan toe en dan zegt hij zoiets. Het baasje was ook een beetje boos en wel omdat ik (ik durf het haast niet te zeggen) een ZG (zeer Goed) heb gekregen !!

Nu weten we het helemaal niet meer, ik krijg alleen maar U’tjes hé vrouwtje. Nou gelukkig heeft de man in het grijs ons humeur niet gekost. Het baasje maakt  al weer grapjes en ook ik zeg tegen het vrouwtje ‘kusje erop?’, het vrouwtje komt langzaam weer in haar eigen doen. Gelukkig zijn ze niet kwaad op mij, en by the way,  op de foto’s van het baasje is te zien dat ik mooi, zeg maar bijna perfect stond. (Goed gedaan baas) . Het oefenen was niet voor niets, we zijn een goed team, nu nog de juiste man in het grijze pak zoeken. Gelukkig heeft het vrouwtje genoeg vrienden op zo’n show en werd ze van alle kanten getroost, hadden het baasje en ik wat rust. Er was zelfs een mevrouw die me  meteen naar Engeland wilde meenemen, waar dat ligt weet ik niet maar dan moet ik wel weer een andere taal leren !! Wel nog even snel een foto gemaakt om de sfeer te proeven, zodat ik er een beetje kan aan gaan wennen, het was dus voor de show hé mensen. Dus geen faceBook berichten met gefeliciteerd en goed gedaan en weet ik allemaal, dat komt nog wel.

OK dan gaan we weer naar huis, enkele uren en stops en ruzies met Fransen, Zwitserse en nu zelfs Duitse chauffeurs en tientallen maar dan ook tientallen ‘baustelle’ later waren we thuis en werden we ontvangen als kampioenen, kijk dat is pas thuiskomen, en dat neemt ons niemand meer af. En zoals jullie al weten, verwachten heeft het baasje alles op foto gezet (muv de val van het vrouwtje), klikken op de camera of op de naam, niet zoveel als anders, hij leert het uiteindelijk wel denk/hoop ik..

naor bove

Clubmatch MHSV 2013:

Ja daar ben ik weer, van het vrouwtje moesten we weer eens wat schrijven, dus bij deze. Eenmaal per jaar is er een bijeenkomst met allemaal honden die ik het hele jaar tegenkom, dit heet een Clubmatch, de clubmatch is een show  waar wij (het vrouwtje en ik  alles kunnen laten zien wat we geleerd heb.  Was niet veel hé vrouwtje, maar goed wij Bandit, het vrouwtje en ik waren aanwezig, ja Bandit, die had het vrouwtje ook meegenomen zodat ik niet alleen hoefde te zijn.  Gelukkig had ze onze eigen tent (een groot hondenhok) meegenomen zodat we rustig konden liggen. Het vrouwtje deed de tent toe, maar ik heb haar laten zien dat deze niet goed dicht was, want ik stond lekker naast haar te kwispelen terwijl dat ze dacht dat ze de tent goed gesloten had.

Gelukkig dat het vrouwtje de tent bij haar had want het weer was niet zo mooi, af en toe een bui, nou de hele dag dus. Het geeft niets want wij zijn tenslotte echte ‘waterhonden’, ja dat klopt wel, maar dan moet het niet van boven komen… Het vrouwtje leeftdan helemaal op en heeft een mooie dag, niet alleen is ze bij ons maar ze ziet ook veel bekenden en dat houdt automatisch in dat ze veel moet bijkletsen, maar dat is een hobby want dat doet ze thuis ook. Als het baasje met ons een rondje gaat lopen dan zijn we een stuk sneller dan dat we het zelfde rondje met ons vrouwtje lopen, het baasje plaagt het vrouwtje dan ook steeds hiermee.

Maar goed, we waren dus op de clubmatch van onze vereniging, en net toen wij aan de beurt waren kwam en natuurlijk veel water uit de lucht vallen, de keurmeester zei nog tegen het vouwtje ‘zet hem maar onder de tent, want het regent’, ja het vrouwtje antwoordde hierop nee hoor het zijn waterhonden, waarop de keurmeester vroeg ‘en u dan’, ja zei mijn vrouwtje inmiddels ben ik dat ook….

Maar enfin, je begrijpt dat ik eerste ben geworden in mijn groep dus Beste Jeugdhond, en wat denk je moet ik tegen Bandit, hij was Beste Veteraan. Ja normaal geen probleem, alleen had ik volgens de keurmeester teveel haar waardoor het leek of mijn rug van links naar rechts schoof, ja ik heb geen ogen op mijn rug, dus dat weet ik niet hé… Ja helaas verloor ik van Bandit, maar als ik dan toch moet verliezen dan liever tegen Bandit dan tegen iemand anders, want nu kan ik tenminste zeggen dat ik hem heb laten winnen, ons oudje..  Hij werd uiteindelijk Beste Golden en 2 ^e  overall. Ja en toen liep de dag tot het einde, nou het werd ook wel tijd.

Ja en het baasje, die hebben we toch een beetje gemist, hij was met Guinness thuis gebleven en van wat ik heb begrepen heeft hij Guinness flink verwend, misschien dat ik de volgende keer alleen bij het baasje mag blijven.  Gelukkig hebben we een mooie beker(tje) vaan Bandit gekregen en heeft het vrouwtje leuk speelgoed voor ons gekocht, ja helaas de rest is bijna aan vervanging toe. Baasje zegt dat ik een kleine sloper ben, ja dat klopt dan wel een beetje. De koekjes hebben we ons ook lekker laten smaken.

Ja helaas geen foto’s van het baasje, maar dat komt wel goed.

Effe weg 2013:

Ja de baas had nog een paar dagen verlof gepakt, het vrouwtje zei waarom gaan we niet een paar dagen naar Oostenrijk. Ja ik moet je zeggen, klinkt leuk, het baasje keek nog een beetje bedenkelijk, maar je weet het hé als het vrouwtje iets in haar hoofd heeft ja dan gebeurt het 9,5 van de 10 keer ook. Dus op naar Oostenrijk, na 9 uur rijden en tig tal 'baustelle'later kwamen we dan aan in See. De baasjes hadden beslotenn om 's nachts te rijden ivm de drukte en de warmte. Het baasje is gewend om 's nachts wakker te blijven, nou helaas baas wij dus niet. We werden lekker in slaap gewiegd en hebben lekker doorgeslapen. Natuurlijk werden we even wakker om ons poten te strekken, maar volgens mij hadden de baasjes dit meer nodig dan wij.

Toen we in See aankwamen werden we hartelijk ontvangen en stond het ontbijt al lekker klaar. Wat een service. Het was daar lekker vertoeven, heerlijk gewandeld en lekker met het vrouwtje op de balkon gezeten. We zijn nog naar een heel groot meer geweest, maar we mochten daar alleen in met onze pootjes, gelukkig maar want het was erg koud. Het waren maar enkele dagen om de baasjes tot rust te laten komen, dat wij het ook heerlijk vonden was mooi meegenomen, het baasjes heeft nog een boete gekregen voor te hard rijden in Duitsland, het was ook niet eerlijk, de camera stond net achter het bord 50, ja staat het baasje tenminste ook op een foto, gelukkig hoefde hij niet veel eten betalen. Anders was de vakantie toch niet zo geslaagd geweest.

Grüs Gott

Vekansie Boedapest Hongarije Worlddogshow 2013:

Goedendag allemaal, we zijn net terug (baasje-vrouwtje en ik) van Boedapest, dat ligt in Hongarije. Dit jaar was daar de Wereldtentoonstelling, of zoals algemeen gezegd wordt de Worlddogshow Twodausendandthirtien. Ja we wisten wel dat er weer iets stond te gebeuren, de beide streskippen (Vrouwtje en Baasje) waren al dagen bezig met alles te regelen. Ze denken dat we dat niet meekrijgen, ja DUH. We vertrokken al aardig vroeg en Guinness en Bandit bleven bij Jan, ja zei het baasje, dan komen zij ook eens tot rust, of het allemaal aan mijn persoontje ligt. Ik zeg dan 'kusje erop!' Na behoorlijk wat kilometertjes gereden te hebben kwamen we in Passau aan, he hé eindelijk dacht ik nog, maar daar in Passau is bijna geen groen te vinden! Dus van op mijn gemak mijn behoefte doen was geen sprake, een schande. Toch was het wel leuk en hebben we heerlijk kunnen wandelen, het vrouwtje wilde nog met mij door het water lopen, ja ik heet niet Mozes, ik wordt dan wel nat, dus niet, nee dank je. Gelukkig hadden we een kamer op de begane grond. In het hotel was wel iets raars, er zaten vissen in de grond, ja mensen zijn toch vreemd.

De volgende dag zijn we na het ontbijt naar Boedapest gaan rijden, we hadden ons nieuw hotel snel gevonden, tjonge wat groot, we hadden drie kamers, de slaapkamer, de keuken en het bad. Het was bijna even groot als thuis. We hebben we afgewandeld, het was wel warm maar het vrouwtje had thuis al gekeken naar de weersverwachting, en in tegenstelling van de Nederlandse weermannetjes hadden ze het hier wel goed, gelukkig had het vrouwtje mij een halsdoek gekocht die lekker koel was, ja wat moet ik zeggen, ik ben nou eenmaal geen hond voor de warmte. We hebben een geweldige tijd gehad en waren overal welkom, zelfs toen de baasjes aan het eten waren kon men niet van mij afblijven, hmmm heerlijk. Iedereen was erg vriendelijk tegen mij, maar dat is natuurlijk logisch.

Na enkele dagen gingen we weer we en stopten we na een kleine rit bij een grote toren met allemaal honden, we waren aangekomen bij de WORLDDOGSHOW, nou voor mij hoefde het niet zo, het rook naar honden, veel honden, deze waren opgewonden en blafte veel, doe daar de streskippen van baasjes bij en het chaos was compleet. Vrouwtje ging onze sleutel van de kamer ophalen, we lagen op de elfde verdieping, nou dat werd dus een gevecht met mij om steeds die lift in te komen, wat een reuk dit in combinatie met een wiebelende lift, maar als het vrouwtje erin durft dan doe ik dat ook, wel voorzichtig, want je weet maar nooit. Gelukkig kwamen we veel bekende tegen en hebben we ons geamuseerd, het baasje met het maken van foto's en het vrouwtje met het gene waar ze het beste in is, juist kletsen, (netwerken noemt men dat dan). Ja Wright.

In ieder geval, ik voelde de spanning stijgen, we zouden ervoor gaan, aldus het vrouwtje, nog wat oefenen, de laatste puntjes op de I. Nog even wat haren wassen en andere weer fijn strijken en we gingen naar de hal, maanden van voorbereiding zouden het succes inluiden, ja zouden. Het was wel erg warm en ik ben geen hond voor de warmte, ik ben een Golden en geen naakthond, ik heb haren, veel haren, en dat is warm, erg warm. Maar ik wilde toch mijn beste beentjes voorzetten voor het vrouwtje, maar bij het betreden van de ring (het is toch echte een vierkant) rook ik wat lekkers, ja sorry en dan ben ik helemaal in de ban van dat lekkers, iemand had worst, wel erg lekker. Het vrouwtje deed nog zo haar best, maar ik kon me niet concentreren, behalve dan op die worst, waar ligt ie dan?

Toen kwam de keuring, even voelen aan mijn ballen en dat was het wel een beetje, niet staan of betastten, geen tanden laten zien. alleen nog een rondje lopen, had ik al gezegd dat het warm was, de keuring heeft een minuut geduurd, nou het vrouwtje was wel teleurgesteld, niet zo zeer in mij, maar zeker wel in de keurmeester, gelukkig hadden we wel een U van uitstekend, toch nog een beetje goed gedaan. We zouden tot maandag blijven. Maar je snapt het al ca een uurtje later zaten we gepakt en gezakt in de auto op weg naar huis. Baasje heeft het vrouwtje nog weten op te beuren, maar ook hij was erg teleurgesteld, gelukkig is dat maar voor even en hebben we toch kunnen lachen, wel wilde nog enkele individuen (Roemenen)ons laten stoppen op de snelweg, maar DUH daar trapt het baasje niet in, YOU STUPID. In Duitsland was het erg slecht weer en het baasje heeft dan ook niet hard kunnen rijden, dat vind het vrouwtje niet echt erg. Toen we vertrokken uit Hongarije was het achter in de twintig, in Oostenrijk begin twintig, maar in Duitsland was het 11 graden celsius, wat een wereld van verschil, ik vond het heerlijk, maar de beide streskippen voorin de auto zaten te rillen en hadden de verwarming aangezet. En ik, ik heb bijna de hele rit naar huis geslapen, heerlijk.... Tot de volgende keer. Oh ja wat betreft de keuring van mij en andere foto's die kun je zien door te klikken op de camera. Je weet wel hoe het werkt..

Ja ook hallo, ik weet dat het een tijdje rustig geweest is rondom mijn persoontje, maar wees eerlijk het is ook niet de leukste tijd. Sneeuw, veel sneeuw en nat, erg nat. Maar ik heb gehoord en ik voel het in mijn botten dat het goede weer eraan komt. Wat ik zoal gedaan heb vragen jullie, ja puberen dus, alles heb ik weer opnieuw moeten leren en dat is erg vermoeiend, verder hebben we veel gewandeld en geravot. Ik kan ook al op de bank springen, Guinness en Bandit vinden dit niet leuk, ze trekken zich nu steeds meer terug op het bed van de baasjes, ja die is nu nog te hoog voor mij. Het is dus nog de enige plaats waar ze 'rust' voor mij hebben. Gelukkig hoef ik maar even 'zielig' te kijken naar het baasje en die helpt me dan op het bed. Uiteraard ga ik nog steeds regelmatig met het vrouwtje naar de ringtraining, maar dat is meer voor de fun en voor het zien van mijn vriendjes, dolle pret joh. Natuurlijk heb ik niet stilgezeten de laatste tijd, ik heb nog de Hondenshow in Eindhoven bezocht, ja helaas geen succes en geen foto's, het baasje was aan het werk.

Maar ja het stelde ook niet veel voor, ik ben tweede geworden in mijn klasse, bedankt daarvoor Dick!! Ik had geen zin om te lopen zei hij, maar hij kent me toch! Ik had ook een beetje medelijden met mijn concurrent, hij zag er niet uit en voelde zich erg ongelukkig, dus ik denk laat me eens van mijn beste kant zien. Het vrouwtje was niet blij en zijn baas was ook een beetje door elkaar want later hij zei dat zijn pup overal als eerste was geëindigd, ja die man moet toch echt naar de dokter want zijn geheugen werkt niet goed, ik heb tenslotte van zijn pup gewonnen in Amsterdam. Zo zie je maar weer ben je eens goed. Gisteren hebben we mogen ravotten op het grasveld bij ons thuis, het was helemaal wit, nou ja voor eventjes dan, toen wij met ons drieën klaar waren was er geen sneeuwvlokje meer te zien op het gras, ja ik heb gehoord dat sneeuw niet goed is voor het gras, dat hebben wij dus nu verholpen. Kijk en het baasje was er bij met het fototoestel en die combinatie garandeert weer foto's, ik moet zeggen ik sta er goed op hoor. Oh ja, met ,mijn Limburgs gaat het steeds beter, ik kan al zeggen sjoen sjink Sjeng en de zon sjijnt sjoen! wat zoveel betekent als mooi weer Sjeng en de zon schijnt mooi. Ja ik weet het, af en toe denk ik 'Casper bedankt' !!!  

naor bove

Het baasje noemde me wel vaker 'Dikke Vod', het vrouwtje noemde me af en toe 'Stinkevod', ik wordt zelfs af en toe 'Callenbeir'  naar de Franse Kaas Camembeir genoemd. Maar afgelopen week sloeg alles, ik was al een tijdje niet meer mijzelf en het vrouwtje het dat zoals altijd heel snel door. Wees gerust het had niets te maken met pesten of zo, nee ik was niet lekker, had maagpijn en af en toe had ik na het heerlijke puppy eten dat mijn maag de hele inhoud en dan bedoel ik ook de hele inhoud via mijn mond naar buiten gooide. Niet echt prettig kan ik je zeggen, de verzorging maakt dan veel goed. Normaal gaan we dan naar mijn vriend Bert, hier krijg ik een pilletje of een prikje en dan is het weer hoed. Dit keer was het anders en was Bert nergens te bekkenen (dat kan beter Bert). Samen met mijn vrouwtje ging ik de brug over en stopte voor een groot huis, hier woonde een allerliefste mevrouw die wel dezelfde kleren als Bert droeg, althans het was een grote witte vlek. Ze was erg aardig en het vrouwtje vertelde wat er zoal gebeurd was, ze voelde aan me en zei dat half Maastricht hetzelfde had als wat mijn persoontje had, ja hallo ik zie je al denken 'en wat is dat dan'?  Maagdarmontsteking, maar na een prikje en een pilletje zou het wel goed komen.

Net als de vele andere was ze wel gecharmeerd van mij en heeft ze me betutteld, wel heb ik zoals bij Bert geen koekje gekregen bij deze mevr. (dat is een verbeteringspuntje), ik vond haar ook heel leuk totdat ik op de grond stond en ze lachend tegen mijn vrouwtje zei 'Dee heet wél 'n dikke kónt' wat zoiets betekent als die heeft een dikke kont, gelukkig vind ik dat zelf wel meevallen, ik denk snel weg hier want anders kan ik zo meteen aan de Prozak. Wat betreft mijn achterste kijk en oordeel zelf, links mijn vod bij 6 weken en daarnaast (andere linkerkant) mijn vod bij 6 maanden, kijk en vergelijk.

Ik wist niet dat zo'n klein ding als mijn 'vod' zoveel stof zou kunnen doen opwaaien. Nu jij. Ik hoor wel wat jullie ervan denken.

Doei.

De Derde keer: Brussel 2012

Hehe eindelijk, iedereen weet het nu. Ik Callen ben Beste Baby, na Kortrijk – Amsterdam en nu dan ook Brussel, zal er geen twijfel meer over bestaan, toch!

Afgelopen weekend zijn we, en daarmee bedoel ik Guinness, Bandit en mijn persoontje met de baasjes naar Brussel gereden. Jonge het was erg wit voor de tijd van de dag, dit bleek door de sneeuw, het baasje heeft erg rustig gereden moet ik zeggen, nu rijd hij wel altijd rustig in tegenstelling tot het vrouwtje, wel krijgt hij steeds de boetes voor 5 km te hard rijden en het vrouwtje niet, vreemd, ze zal wel te snel gaan denk ik.

In ieder geval we kwamen toch in Brussel aan we gingen er eens goed voor zitten, baasje en Guinness waren de stresskippen, jonge wat een paniek, zal wel komen door de kou die in die hallen aanwezig was, wij, het vrouwtje, Bandit en ik hadden in ieder geval lol.

Ik was het eerste aan de beurt en werd ook meteen tot winnaar genoemd met een Veel Belovend (dat is het hoogst voor een baby), vervolgens moest Guinness, die streskip had er geen zin in en als het vrouwtje zijn voorpoten goed zette, hingen zijn achterpoten er maar weer bij en andersom, desondanks toch nog een Zeer Goed, we zijn wel anders gewend voor Guinness, maar hij was blij dat hij niet meer hoefde.

Toen kwam Bandit, zogezegd onze laatbloeier. En wat denk je Beste Veteraan Reu, en trots dat ie was. Hij is helemaal niet jaloers op mij, Guinness en Bandit hebben mij nog gefeliciteerd en kusjes gegeven. Toen kwam voor mij nog een spannend moment, ik moest tegen een teefje om Beste baby van de Golden Retrievers te worden, en wat denk je, ja natuurlijk won ik. Vrouwtje blij baasje blij en trots. Ja natuurlijk zijn we meteen Casper gaan opzoeken in de andere hal, het baasje weer bij want daar bleek de verwarming aan te staan, Casper was ook blij, hij nam me zelfs me aan de showlijn om iedereen in zijn hal mij te laten zien, ja hé dat heb ik goed gedaan, oei hij is wel strenger als het vrouwtje, hij zal toch niet.

Ja hoor hij heeft het vrouwtje gezegd dat ze strenger moet zijn voor mij, had ik ze bijna goed opgevoed komt hij effe, Casper bedankt.

Enfin, we hebben een leuke dag gehad en hebben weer mooie prijzen om mee naar huis te nemen, jammer is dat het baasje geen camera had meegenomen (ik geloof voor het eerst in zijn leven naar een hondenshow zonder camera, misschien was het rillen niet van de kou maar van het afkicken)?

Gelukkig was daar de fotograaf van de Belgische Retriever Club en heeft deze foto’s genomen, nadeel het vrouwtje staat er niet op, althans niet het hoofd. Maar het belangrijkste is dat ik er wel goed op sta. En als afsluiting mochten we ook nog in de erering voor de titel Beste baby van de show, ja ik had het ook anders verwacht maar helaas de man die de keuring moest doen was een Terriër fan, en ja ik ben alles maar geen Terriër. Dis volgende keer beter, boos NEEEE, wel een beetje teleurgesteld. Gelukkig had het baasje wel zijn telefoon bij zich en heeft hij nog een fotootje van mij kunnen nemen in de erering, als je heel goed kijkt, het vrouwtje heeft iets rose aan, ook voor hier geldt volgende keer beter baas.

De Tweede keer: Purmerend - Amsterdam 2012

We zijn inmiddels een week verder en wat denk je, weer word ik alleen gewassen, ja hallo ik ben helemaal niet vuil vrouwtje, wat doe je nu? Volgens beide  beterweters ga ik naar Amsterdam, dat is een plaats ver weg van ons, nou ik ben benieuwd, dan heb ik het de vorige keer toch echt goed gedaan als ik nu weer als enig mee mag.

Ik was al vroeg wakker en ik zat te wachten, echter het vrouwtje had tijd genoeg en deed alles op haar gemak. Ik snap het niet meer, vorige keer moest alles snel, en nu is er genoeg  tijd. Maar hé hé we vertrekken eindelijk, Jan blijft bij Guinness en Bandit, weer lachen ze me stiekem achter de gordijnen uit, ik krijg nog wel een lik van Bandit, lief hé.

Het was weer ver rijden en het was erg grijs buiten, het vrouwtje zei nog rij maar rustig John met al die mist moet je uitkijken, ja lijkt me logisch als je bijna niets ziet dan is dat natuurlijk wel handig hé baas. ’s Middags komen we via een dorp met smalle straatje aan in een hotel, er stonden allemaal mensen die allemaal een broek met ruitjes hadden, ze keken niet echt blij toen we uitstapte, maar dat interesseerde me niet want ik moest plassen, zo eerst even lopen en de omgeving verkennen. Wat een leuk plaatsje, het blijkt een ‘Golfhotel’ te zijn, Golf dat zijn allemaal bozen mensen, ze gaan achter een klein balletje staan en geven deze een doodsklap, vervolgens gaan ze deze achterna en doen weer exact hetzelfde, vreemd hé. Maar het werd donker en de baasjes wilde gaan slapen, voor mij was het erg eng, voor het eerst ’s nachts alleen zonder Guinness en Bandit, ik kon niet goed slapen en ben dan ook steeds bij de baasjes gaan liggen, ze werden wel steeds wakker maar waren niet boos. Gelukkig duurde het niet lang en zijn we na een heerlijk ontbijt vertrokken, ik dacht nog gaan we weer naar huis? Nee natuurlijk niet, na eventjes te rijden rook ik het weer, veel honden, heel veel honden, blijkt dat we in Amsterdam zitten en dat is de grootste show van Nederland, weer niet spelen maar weer die stresskippen, maar dan nu anderen. Na de inkomst zijn we lekker gaan zitten in een grote hal met groene vlakken, eerst waren  mijn neven aan de beurt nee geen Goldens maar Labradors, dat waren er best veel, ik voelde dat ik bijna aan de beurt was omdat mijn vrouwtje zenuwachtig begon te doen, waarom dat weet ik niet, want ik doe het toch goed!

Van te voren ging het vrouwtje met mij naar buiten om te plassen en om mij een nieuwe  riem te kopen, nou ik kreeg deze om en toen gebeurde het, ik hoorde een gigantische knal, ik ben wel wat gewend, maar ik schrok me kapot en zette het op een rennen, de riem zei knak en er waren mensen die mij probeerden te pakken, ja dag. Gelukkig wist ik nog waar het baasje zat en ik ben naar de andere kant van de hal gerend en op zijn schoot gesprongen, even later kwam het vrouwtje, wat was zij geschrokken, kun je nagaan hoe ik me voelde. Ja die riem die heeft het vrouwtje maar teruggebracht. Maar ja ik was helemaal uit mijn doen, gelukkig was er nog tijd om tot rust te komen, niet voor mij maar voor het vrouwtje, toen we de ring in moesten was het of er niets was gebeurt en deed ik mijn ding, dit keer kwam een man Wim Wellens op mij af en begon mij overal te wrijven en te voelen, zelfs aan mijn zakje met knikkers die ik tussen mijn poten heb hangen, volgens Guinness en Bandit is dat een geheime  bergplaats, nou ik weet nog steeds niet hoe ik daar iets in kan stoppen, maar dat zouden ze me later wel leren. Nadat hij mijn mond had geopend konden we even rusten en werden er meer baby’s nagekeken, en wat denk je weer mocht ik achter het roze bordje gaan staan met het nummer een erop, tsjonge wat waren de baasjes blij. Nu het baasje erbij was zijn er natuurlijk genoeg foto’s genomen, dat kun je wel aan hem overlaten. Na wat gegeten te hebben zijn we gaan wandelen aldus het vrouwtje, maar ipv het wandelen staan we steeds ergens te praten, maar dat geeft niets want iedereen heeft ook even tijd voor mij en krijg ik genoeg aandacht. Ik moest nog een keer de ring in om bij een meisje te staan, nu mocht zij achter het bordje een gaan staan, ik vond het niet erg, ze was aardig.

Vandaag heb ik veel geleerd, drie keer  heb ik me kapot geschrokken, achteraf bekeken was er niets gebeurt, mijn baasjes zijn we erg snel trots op mij, en als ik een beetje aardig doe krijg ik veel lekkers.

Nadat wij klaar waren mochten we naar huis en ik moet zeggen ik ben zelden zo blij geweest dat ik die twee weer zag, nu hebben ze toch zeker genoeg rust gehad van mij en kunnen ze er weer een tijdje tegen, tot de volgende keer, ik heb begrepen dat we over twee weken naar Brussel gaan, nu wel met z’n vijven, gelukkig maar, want ik mis die twee wel een beetje, psst niets zeggen hoor...

naor bove

De eerste keer: Kortrijk 2012

Ja en dan is het zover, Guinness en Bandit hadden me al gewaarschuwd en ik had ze nog voor gek uitgemaakt. Maar ik moest er aan geloven, het werd me al een beetje duidelijk toen het vrouwtje mij alleen waste en niet Guinness en Bandit, Guinness zei ‘jij gaat naar een show’, show wat show, wat is dat?

Nou zei Bandit dat is ergens waar heel veel honden bij elkaar komen en waar je vijf minuten moet staan, wel netjes, borst vooruit zoals je doet als je een leuk meisje ziet. Ja sorry maar dat weet jij natuurlijk nog niet, die les heb je nog niet geleerd, wees gerust dat komt nog wel. Maar goed de dag erna werd ik wel erg vroeg wakker gemaakt door het vrouwtje, Guinness en Bandit lachte en draaide zich nog eens om, tot straks zeiden ze nog. We gingen met de auto naar Henriette en samen reden we zeker 2 uur naar Kortrijk, een plaatsje in België. En inderdaad ik rook heel veel verschillende geuren, allemaal verschillende rassen, ik keek mijn ogen uit en dacht nog ja spelen, maar dat gebeurde dus niet, elke hond was op zijn paasbest en de baasjes hadden meer weg van stresskippen als van baasjes. Iedereen had geen tijd om vervolgens binnen op hun kont te gaan zitten en wachten op wat komen gaat.

Na het ‘volkslied’ waar iedereen voor opstond was ik aan de beurt, en ik dacht nog aan de woorden van die twee en heb mijn buik ingehouden (heb ik niet hoor) en mijn borst vooruit, ik moest er bijna van hoesten, toen kwam er een vrouw genaamd Jolly Sue, wat een naam dan heet ik liever Callen, maar ze begon me overal te wrijven en te aaien, dat was fijn, toen deed ze mijn mond open gelukkig dat ik mijn tanden had afgelikt. Schijnbaar was ze zeer tevreden over mij, ‘ja wat anders’. Nadat ze andere baby’s gezien en gewreven had mocht ik achter een blauw bordje met een cijfer één gaan staan, het baasje was wel niet aanwezig maar er werden toch foto’s gemaakt. Het vrouwtje knuffelde me en zei dat ik het goed gedaan had, graag gedaan hoor. Daarna moest ik nog de ring in, ditmaal stond ik naast een meisje, helaas was ze mooier althans dat dacht de mevr. Sue en  mocht zij achter het bordje een gaan staan, ik vond het jammer, want het smaakte na meer. Het vrouwtje was niet verbaasd hierover  want het schijnt dat ook Guinness vaak van de dames verloor, dat wil ik natuurlijk gaan verbreken, Go Callen Go.

Na een tijdje heeft het vrouwtje alles weer ingepakt en begon de tocht weer hetzelfde als vanochtend maar dan andersom, eenmaal thuis werd ik ook nog eens geknuffeld door de baas, Guinness en Bandit zeiden dat ik het schijnbaar goed gedaan had, maar dat wisten ze niet zeker, want hoe de uitslag ook is, we worden altijd geknuffeld. Lekker toch, zo nu eens rusten en eens nadenken wat vandaag nou allemaal precies gebeurt is, want ik snap het nog niet zo 1,2,3.

Oh ja Guinness en Bandit zeiden nog dat ze het heerlijk rustig hebben gehad vandaag, en dat ze hopen dat er meer van zulke dagen komen, nou vraag ik je? Oh ja, Henriette en hans Blanche bedankt voor het maken van de foto's.

Bladeren:

Nou ik weet niet of het bij jullie ook zo is maar het wordt koud en er vallen allemaal bladeren naar beneden, Bandit zei me dat dit nog niets was in vergelijking met het 'bos', 'bos' zei ik, wat is dat nou? Bandit zegt dat dit een plek is waar heel veel bomen staan om tegen te plassen. Wij lopen daar graag samen met de baasjes, je ruikt en vindt er van alles, van dieren tot aan water en rotte bladeren om jezelf in te draaien en stokken om lekker op te bijten, en dan die grond, die is er heel zacht, heerlijk. Het is net een paradijs. Guinness zegt dat ik het vandaag wel zal zien wat ze bedoelen. De baasjes hebben de auto klaar gemaakt en er gaat zelfs water mee, hé er zou toch water  zijn ? Oh dat is drinkwater, nou ik ben niet zo kieskeurig, lekker drinken uit een poel, heeeerlijk. Na even rijden zijn we dan in het 'bos', Bandit en Guinnes hebben gelijk, het ruikt er zalig maar het is wel koud hoor!

Ja dan moeten me maar rennen, even de pootjes los gooien en dan weer aan de riem. Tjonge wat is de grond zacht, ze hebben helemaal niet gelogen, hé wat ruik ik, water, bladeren, hout. Heaven here i come. Ho ho, de riem is niet zo lang zegt het vrouwtje, ja dan maar net doen of ik luister. Het baasje is weer bezig met zijn hobby, steeds dat wachten op hem, het duurt soms wel erg lang, even kijken of wat mieren helpt, helaas, maar ik blijf het proberen. Nou het is hier heerlijk, overal geuren en prachtige kleuren, hier moeten we vaker komen baas. Hé hier heeft een andere hond gelopen, oh verdorie het is Guinness en Bandit maar, toch even erover plassen (Ha Ha). In het zonnetje is het lekker warm en we proberen dan steeds in de zon te lopen, nu even bij de baas lopen, we gaan naar... water, hé dat is leuk baas maar het is mij te koud hoor, ik dankjewel. En ja hoor daar gaan we weer, foto nr. ?? kijken of ik er ook op kan, ja hoor volgens mij is het gelukt.  

We hebben tot anderhalf uur gelopen, ja ik ben toch nog maar een pup, volgens mijn vriendjes hebben we een klein rondje gelopen. Nou ik wil wel meer hoor, maar stiekem vindt ik het wel genoeg zo, ben blij dat we het rustig aan doen, ik heb zelfs de eendjes met rust gelaten, goed hè.  Op het laatst moest mijn vrouwtje nog even met mij oefenen, kieke of ste ut nog kins zei ze dat betekent zoveel als kijken of je het nog kent, en wat denk je, ik wel maar het vrouwtje pakte toch mijn staart ietwat verkeerd. maar dit is haar vergeven, voor deze keer. Ik heb gehoord dat ik naar een Hondenshow ga, nou ben benieuwd of ik daar ook nieuwe vriendjes kan maken, het schijnt zoiets te zijn als op de cursus maar dan vele malen groter en meer honden. Nou zal mij benieuwen, het is wel zo dat ik mijn grote vriend Caspar weer zie en er is zelfs een kans dat ik ook mijn zusje zie, wie weet!

Wel zal ik mijn uiterste best doen voor het vrouwtje. Natuurlijk horen jullie ervan. En natuurlijk zijn er meer foto's ook hele mooie van de natuur, het baasje zegt klikken op één van de foto's is genoeg. Doei, de groetjes. Ik ga nu met mijn goede vriend Bandit slapen, geloof je me niet, ik zal het doorgeven aan het baasje zodat hij het bewijs kan leveren, met en ja hoor je hebt gelijk alweer een foto..

Stinkevod:

 het vrouwtje noemt me wel eens 'stinkevod', dat zal wel weer een Limburgse woord zijn,  ze bedoelt daarmee dat als ik een 'grote boodschap' (by the way bijna altijd een torentje, net zoals mijn moeder) doe en de baasjes ruimen deze op, het zogenaamd stinkt. Daar geloof ik zelf niets van, ze moeten maar eens aan hun eigen boodschap ruiken, dat is niet mis, nog een geluk dat ze deze kunnen wegduwen in die grote witte pot. Je wilt niet weten wat daar allemaal in verdwijnt, in het begin dacht ik dat het een automatische drinkbak was want er staat altijd water in. Nog een geluk dat Bandit me heeft gewaarschuwd wat het werkelijk is, stel je voor dat ik daaruit had gedronken. Maar ja ik moet wel zeggen dat er soms en geheel automatisch een rare reuk uit mijn vodje komt, dit schijnt volgens Guinness en Bandit echter 'normaal' te zijn en men noemt dit de anaalklieren, Guinness doet dit niet altijd automatisch en moet dan naar Bert, onze grote dierenartsvriend. Deze helpt hem dan daarmee. Maar bij mij gebeurt dit dus wel automatisch, het vrouwtje pakt vervolgens een nat doekje, en daar zit het probleem niet het doekje en ook niet het natte maar potjandorie het is koud, dat is niet lekker en daar verzet ik me dan tegen, maar het vrouwtje is sterker en wint meestal altijd. Maar vrouwtje wist je dat uit de kraan ook warm water komt, dat is voor mij en mijn behind veel fijner.

Maar ok, vandaag mocht ik weer met het vrouwtje mee, we gingen naar een leuke oudere man met grijze baard, nee het was niet Sinterklaas, alhoewel als de baard langer was, wie weet. Nee deze heet Jo en hij  vertelde mijn vrouwtje dat ik een hele mooie wordt, hoezo wordt. Hallo ik ben heel mooi, niet dan. Maar ja misschien had hij zijn bril niet, op wie weet. Er werd een grote bak met water gevuld en het vrouwtje pakte mij op en zette me tot mijn buikje in het water, gelukkig was het deze keer wel warm, maar hallo ik ben toch geen zeehond, ik wil eruit, nou dat hebben ze geweten, ik heb me verzet, zo erg zelfs dat mijn vrouwtje geen foto heeft kunnen maken, en ik mag wel zeggen dat er een moment was dat er meer water buiten dan in de bak was. Ja en dan wordt ik toch moe, ik ben toch nog maar een pup, weet je.

Ik dacht dat ik het ergste had gehad, maar toen kwam een groot apparaat waar veel lucht uitkwam gelukkig niet koud, maar ik wist weer niet wat er gebeurde en je begrijpt dat ik me weer heb verzet met alles wat er in mijn klein lichaampje zit, ik heb zelfs zo geduwd dat ik per ongeluk een kleine 'grote' boodschap gedaan heb op de tafel en geloof me dat was niet van de angst. Gelukkig waren het vrouwtje en Jo niet kwaad op me. Nu enkele uren later zijn we weer thuis en heb ik eindelijk rust, Guinness en Bandit hebben me uitgelachen, maar beide weten ze niet dat zij morgen aan de beurt zijn..Kijken we dan maar weer wie de grote bek opentrekt. Nu lig ik lekker op de schoot van het vrouwtje en volgens haar ruik ik lekker, ja en dat is ook wat waard op het eind.

Ik ben nu wel de knapste van ons vijf eh drie bedoel ik. Groetjes..

Weekendje wel:

Nou dat was me een weekend wel, Jezus mina. Iedere dag heel vroeg opgestaan, dat is niet normaal en het was buiten nog donker, Bandit en Guinness die konden wel blijven slapen en nog wel bij het baasje, het is niet eerlijk, volgens mij lachte ze me zelfs een beetje uit. Natuurlijk wist ik niet waar we heen gingen, echter voordat ik me goed had geïnstalleerd stopte de auto alweer, we kwamen bij een hele grote hal, we waren hier deze week ook al eens geweest maar toen was het helemaal leeg, Bandit en Guinness en ik hebben nog lekker gerend, natuurlijk konden ze me niet bijhouden die oudjes.

Nu stond de hal vol en het rook naar lekkers, ik zag hondenkoekjes, oortjes en weet ik al wat niet staan, ik was in Lekkerland. Helaas was het nog te vroeg en heb ik niets gekregen, het vrouwtje bracht me naar achteren maar natuurlijk duurde dat even want ze moest natuurlijk eerst even wat babbelen, dat ben ik inmiddels wel gewend, als we met het baasje wandelen dan zijn we binnen 20 minuten terug, doen we dat zelfde rondje met het vrouwtje, ja dan kan het wel eens voorkomen dat de baas op de fiets komt kijken waar we uitspoken.

Maar nu terug naar de grote hal, ik mocht lekker in de bench (waar ik normaal niet graag in ga) maar om  het vrouwtje te laten zien dat ik wel kan luisteren en omdat ik nog slaap had heb ik me er lekker in genesteld. De hele dag was het feest, ik mocht met het vrouwtje wandelen in de hal en iedereen maar dan ook iedereen vond me een poepje, scheetje en weet ik wat lekkers meer, nou vind ik poepje en scheetje niet zo lekker, maar wat doe je eraan. Er waren zelfs mensen die mij een beetje ‘mager’ vonden, ja dat vind ik natuurlijk ook, want ik heb drie hobby’s, drie is het baasje, vrouwtje, Bandit en Guinness plagen, op twee komt slapen en op één met stip komt eten, jonge wat is dat lekker zeg. Bij het plagen is het de kunst om net te stoppen voordat ze kwaad worden, ik gooi er dan meestal een treurige blik tegenaan en al mijn kattenkwaad is vergeven en vergeten.

Guinness en Bandit hebben het niet zo makkelijk gehad zeggen ze, maar dat is hun eigen schuld. Maar enfin, er waren heel veel honden, ze kwamen lopend, of zittend in een kooi binnen (die zullen dan wel gevaarlijk zijn) daar blijf ik uit de buurt, er waren ook veel kinderwagens, ik dacht nog wat doen die vele kinderen hier, maar toen zag ik dat er kleine honden inzaten, ja het moet toch niet gekker worden, zelfs honden met kleren aan heb ik gezien. Mooi was het niet, sommige kleuren deden me pijn aan mijn ogen, gelukkig is het vrouwtje niet o gek, hoop ik. Het vrouwtje heeft me overal goed langs laten lopen, wat een geuren allemaal, de ene lekkerder dan de andere, er waren zelfs plaatsen waar ik niet wilde blijven staan, bah wat een stank. Je kon overal lekkers kopen en speelgoed, daar moeten we aan gaan werken want veel speelgoed hebben we niet meer, de een naar de ander gaat stuk, Bandit en Guinness gaven mij daar de schuld van, ik denk dat ze gewoon te oud zijn. Het vrouwtje koopt toch altijd speelgoed voor ons. Nou dat was dan de eerste dag, oh ja op het laatst was er nog een student die als grap zijn broek wilde aftrekken in de erering, maar met al die honden die wel zin hadden in een worstje heeft hij het toch maar gelaten. Vandaag werd mijn vrouwtje vaak gevraagd of dat (ik dus) Callen was, ja natuurlijk ben ik dat. Het baasje had iets op Facebook gezet zodat iedereen me zou herkennen, nou dat is dan ook gebeurd, baasje bedankt.

Dag 2 nou vanochtend was het weer zover, vroeg opstaan en naar de grote hal, nu waren er veel honden met grote monden aanwezig maar ook mijn familie, dat was erg leuk. Ik heb Casper gezien en hij vond me (zoals iedereen) erg leuk en wilde me mee naar huis nemen, thuis heeft hij nog een zusje van mij zitten die was hetzelfde als mij of heel druk of lekker slapen, een middenweg is er niet voor ons. Het baasje heeft dat ook en die gaat binnenkort naar de dokter, misschien dat ik dan ook meemoet. Nou de dag vloog weer om en het is heerlijk om alle aandacht te krijgen, het baasje kwam ’s middags ook even kijken en iedereen die mij ziet moet mij even aanraken. Ik mocht als laatste in een hele grote ring en het vrouwtje zei zoiets van ‘ween d’r mér aon', dat betekent wen er maar aan. Ik mocht nog plaatsnemen op een grote kist met een 1 erop en het baasje heeft hier foto’s van genomen. Dat weet je wel, Casper zei ook al dat hij het niet kon laten (foto’s nemen dan). 

Thuis gekomen dacht ik dat ook Bandit en Guinness me leuk zouden vinden, maar integendeel ze lieten me even weten wie de baas was en ze lieten me daarna links liggen, nou dan snap je wel dat ik als super hond dit niet over me heen kon laten gaan en heb toen zo gek gedaan dat die twee bijna op de schoot van het baasje zijn gekropen. Het baasje heeft mij toen zeg maar toegesproken, ik wist toen dat het menens was en ben maar wat rustiger aan gaan doen, ik was tenslotte ook een beetje moe. Wordt vervolgd.

Maar het vrouwtje en het baasje zijn ook moe, ja ze worden al wat ouder hé. Maar wat een weekend volgende keer weer !!!! Hallo is daar iemand ?

naor bove

PUP TE KOOP !!!!:

Ik heb laatst wat meegemaakt, ik ben daar nog van onder de indruk, nou daar gaat ie. Laatst was ik met het vrouwtje in een groot gebouw met veel mensen, het vrouwtje zei dat we hier even moesten zijn ivm de Dogshow Maastricht, dat is iets waar veel honden bij elkaar komen, ik ben eens benieuwd want ik mag met het vrouwtje mee, het vrouwtje helpt mee dit te organiseren. Maar we dwalen af, we zitten/lopen daar gewoon lekker met zijn tweetjes komt er een vrouw op ons af die zoiets zegt van is he for sale!!! Nou begin ik eindelijk wat Limburgs te verstaan beginnen ze nu weer wat anders te praten, mijn vrouwtje kijkt verbaasd en zei NO. Mijn vrouwtje was een beetje uit het veld geslagen en we zijn dan ook snel huiswaarts gelopen. Thuisgekomen vragen Bandit en Guinness waar ik nu weer ben geweest en ik natuurlijk de ontmoeting met die vreemd pratende vrouw verteld, oh zei Guinness dan heb je geluk gehad, die vrouw wilde je kopen... Nou ik wordt niet snel stil, maar nu was dat toch voor eventjes, ik moet er niet aan denken dat ik weg zou gaan van mijn baasje en vrouwtje en zeer zeker niet van Bandit en Guinnes, want alhoewel wij best wel veel ravotten zijn we toch één grote familie.

Hallo daar ben ik weer:

Ik ben nu 12 weken, hiervan ben ik ruim 3 weken in Maastricht en ik moet zeggen ik amuseer me iedere dag meer. Alleen al het speelveldje is heerlijk, lekker gras pakken en rollen. Van het baasje mag het gras pakken niet zo, hij zegt dan je bent toch geen koe. Nee natuurlijk niet ik geef toch geen melk, duh. Deze week heb ik het vrouwtje geholpen met lezen, de letters waren zo klein dat ik in slaap gevallen ben. Het baasje heeft dan natuurlijk weer een foto van moeten nemen, natuurlijk niet mijn meest beste moment, maar ik was dan ook erg moe.

Vandaag lekker met z'n allen weer na de stad geweest, eerst met z'n allen in de auto, gelukkig hebben we veel plaats, we moeten het wel nog indelen, Bandit en Guinness liggen lekker lang uit en dan blijft er nog maar een klein stukje over voor mij, maar ja niet getreurd ik ga wel op die twee liggen. We gaan dan onder de mom van de pup moet socialiseren, ja dag, vreemd genoeg stoppen we steeds op dezelfde plek waar ze met z'n tweeën wat drinken en eten, gelukkig blijft er altijd wat voor ons over. Het baasje wordt er wat moe van dat ik zoveel aandacht krijg, maar wat wil je. De mensen lachen al zodra men mij ziet vooral mijn loopje is een succes, het schijnt dat ik erbij loop als een macho, ja dag, ik weet het niet hoor maar ik loop zoals Casper me het geleerd heeft. Dus als je klachten heb, bel Casper zou ik zeggen.

Iedere dag zie ik weer wat anders waarbij ik denk 'was dat gisteren daar ook al', het vrouwtje zegt dat ik dan weer wat gegroeid ben, dat zal het dan wel zijn. Gisteren heb ik een grote doos ontdekt met allemaal verschillende dingen erin, vrouwtje zegt dat het een 'klomel' is, nee natuurlijk niet tegen mij, zo gek s ze nou ook weer niet. Nee ze zei tegen het baasje 'd'r is weer niks op deen klomel', dus zo weet ik dat het een 'klomel' is. Iedere dag heb ik de hik, ik ben dan aan het groeien zegt men, nou als dat zo door gaat dan kom ik niet meer door deur. We zien ons wel weer.

Bezoek, ik ben kapot:

Af en toe komen er mensen op bezoek, nee niet speciaal voor mij maar dit keer voor de baas. Twee dames, gelukkig was het vrouwtje ook thuis. Het blijkt dat het baasje een van de twee heeft leren kennen ergens in Limburg, en nu zijn ze op bezoek, en niet ruiken aan elkaar maar gewoon snuit tegen snuit en dat drie keer. Hmm misschien moet ik dat ook maar eens proberen. Maar goed we zijn 's middags lekker naar buiten geweest en er kwam geen einde aan, we hebben de hele middag gespeeld, lijkt me dan wel logisch dat ik 's avonds doodmoe was, ik heb dus het baasje maar met rust gelaten zodat ze ook kunnen bijtanken. Nou één van de dames ik geloof Sandra had volgens mij ADHD, ze was nog drukker dan mij, nou dan wordt wel moe van. Maar het was een gezellige dag en ik hoop dat ik ze nog eens gauw tegenkom, wat een gek mens was dat. Ik was blij dat Bandit en Guinness het van mij konden overnemen. Maar op het laatst hadden we ze ook moe, gekke mensen ze gingen zelfs bij ons op de grond liggen.

Yoehoe, ja doei.:

Vandaag zijn we maar de stad geweest, nou het was een stuk drukker als vorige week, overal auto's en mensen. Allemaal mensen in uniform, politie mijnheren, vuurmannen, ziekenmannen, iedereen was aanwezig het baasje zegt dat het 'Flikkendag' was, ik dacht eerst dat hij tegen mij aan het schelden was maar dat was niet gelukkig zo. Ik dacht nog ik heb toch (nog) niets gedaan. Het baasje ging zoals altijd foto's nemen en het vrouwtje bleef steeds bij mij en zorgde dat niemand te dicht bij mij kwam. Wat een lawaai maken die grote bakken, gelukkig zijn we nog even naar de markt geweest waar het vrouwtje me nootjes en groenten heeft laten zien, de mensen waren natuurlijk weer onder de indruk van mij. We hebben van alles gezien van grote mensen op een groot kussen die op en neer sprongen dat mensen in rare kleding. We zijn zelfs gaan kijken naar mensen op het water, wat hadden die een lol zeg, maar het verveelde me al snel dat kun je wel zien op de foto in het album. Uiteraard hebben we pauze gehad op het grote plein en kon het vrouwtje genieten van haar bakje leut. Ik ben toen nog mijzelf tegengekomen of een broertje van mij, alleen hij was wel erg klein, natuurlijk heb ik hem even laten zien wie de baas is, hij was wel onder de indruk. Nou toen zijn we nog wat gaan lopen, ik vond het wel wat veel en begon te piepen, maar verdorie daar reageerde het baasje niet op en zei, 'zet een ander plaat op Callen' dat begrijp ik niet, dat moet ik maar vragen aan Bandit en Guinness als ik thuis kom. Misschien dat zij het weten. Nou we zijn toen maar terug gelopen en natuurlijk moest ik plassen, maar dat is niet gemakkelijk met iedereen om je heen, we kwamen bij een tent aan en daar schrok ik geweldig, er was wel een hele grote vogel (volgens het baasje een OeHoe) die keek me wel erg smakelijk aan, ik heb het ook meteen op een lopen gezet, de eigenaar zei nog wel tegen het vrouwtje hij wordt gevoerd hoor, maar hij zou nog maar zin hebben in een snackje, nee dank je. Ik ga wel even van afstand kijken, gelukkig was het vrouwtje geheel mijn mening. Het baasje heeft hier natuurlijk weer een fotoalbum over gemaakt wat we allemaal gezien hebben die dag, oh ja ik moest zeggen dat jullie die kunnen zien door op het cameraatje te  klikken, nou vraag ik je. Het gaat hier toch zeker over mij!! Gelukkig sta ik er dan ook op. En als jullie zin hebben kun je mij ook nog wat schrijven, dat kan via het gastenboek, wat dat ook mogen zijn, maar jullie zullen het wel snappen. Nou succes, ben benieuwd waar we de volgende keer weer naar toe gaan.

naor bove

Socialiseren:

Socialiseren oftewel 'wennen aan', ik kan je zeggen dat is me wat. Overal moet ik aan wennen zodat ik er slimmer van wordt niet en er meer van schrik. Nou ik kan jullie zeggen dat dit wel een vermoeiend weekje was met vandaag als afsluiting 'bezoek aan de stad', vandaag gingen we lekker met ons roedel in de auto naar een flink stuk groen met bomen en veel water, ik helemaal enthousiast Guinness zei doe normaal dat is maar het park, ja misschien voor hem niets bijzonders maar voor mij alles behalve dat. Het waaide best wel hard en de bladeren rolde over elkaar heen, leuk was dat, en er kwam zelfs water uit de lucht, lekker handig dan hoef je alleen je mond open te doen als je dorst hebt, thuis moet ik naar een bak om te drinken en hier is het overal. Ik zag en hoorde veel vreemde geluiden en er waren zelfs honden met veren en deze liepen op twee poten, Guinness en Bandit lachen me uit en zeggen dat het geen honden zijn maar eenden, ik vroeg me al af hoe deze dan moesten plassen op maar één poot. Toen kwamen we bij een groot hek en daar stonk het wel een beetje, blijken dat ezels - herten - bokjes en weet ik al wat niet meer te zijn. Ik weet wel één ding vrouwtje is bang voor ganzen, dat zijn grote eenden ook op twee poten. Maar Banit en Guinness lopen naast me als echte bescherm engels en dat dit nodig is dat bleek wel toen een jack russel om Guinness heen liep en met ontblote tanden in mijn richting kwam, maar voordat Guinness en de rest konden ingrijpen was daar Bandit deze rende op die idioot af en deze koos snel het hazepad. Lekker puh, de baasjes en ik waren wat trots op onze Bandit en hebben hem eens lekker geknuffeld. Maar we zijn toch lekker naar de stad geweest en  hebben op het terras gezeten, ja de baasjes dan ik ben op schoot van de baas in slaap gevallen.

De baasjes hebben zeker veel vrienden, want steeds stonden ze te praten met voor mij vreemde mensen, maar ze lachten en dan vind ik het goed. Gelukkig hebben ze ook andere bekenden dan alleen Limburgers, er waren zelfs mensen bij die kon verstaan, maar dat Limburgs versta ik steeds beter, begrijpen doe ik het (nog) niet maar dat komt nog wel aldus mijn Guinness en Bandit.

Eerste week Maastricht:

 Nou hier ben ik dan weer eventjes, want eigenlijk heb ik geen tijd hiervoor en zou het vrouwtje dit voor mij doen, maar helaas ze heeft het veel te druk, ze zegt met name met mij. Ik wil wel even de berichten tegenspreken dat ik een 'terrorist' ben, in verre van dat, alleen dat Guinness en mijn vrouwtje me niet kunnen bijhouden wilt nog niet zeggen dat dit aan mij ligt, toch.

Want eerlijk is eerlijk iedereen die mij ziet vindt mij een doetje, en de ohh's en ahh's klinken dan ook massaal, ik ben ook een hit op facebook althans die berichten krijg ik te horen van mijn baasje. Er zwerven zelfs her en der enkele filmpjes op het net, let wel alleen brave filmpjes hoor.

Ik ga iedere dag lekker wandelen met de baasjes en mijn vrienden, Bandit is mijn eigen bodyguard en wilt mij beschermen.  Als we dan terug thuis zijn dan krijg ik lekkers en natuurlijk probeer ik altijd als eerste mijn bakje leeg te eten, maar aangezien dat ik het bakje pas krijg als mijn twee vrienden aan het eten zijn begrijp je dat dit nog niet echt wilt lukken. Ik mag zelfs af en toe alleen met de baasjes mee , heerlijk. vind ik dat. Laatst ben ik bij een man met een witte jas en een kale kop geweest, Guinness die mee was zei dat dit de dierenarts was. Nou wat een lekkere is dat, hij heeft overal aan geduwd en getrokken. 

Maar normaal is het wel leuk zoals afgelopen maandag daar zijn we lekker naar allemaal honden geweest en iedereen zelfs Ricky vond mij prachtig, nou ja wat dacht je dan.. Maar ja thuis gaat het geweldig en Guinness die draait wel bij, we beginnen al een beetje met elkaar te spelen.

Wel heb ik als ik 's morgens als eerste wakker ben het rijk voor mij alleen het vrouwtje zet dan de buitendeur open en zeg 'buiten plassen' ja dat probeer je dan ook te doen. Het lukt nog niet altijd maar ook daar werken we aan. Ja je zal maar naar buiten lopen en dan iets groens tegen het lijf lopen die met een grote sprong in notabenen ons badje gaat zitten te blèren. Nou ik kan je zeggen ik hoefde ineens niet meer te plassen.  Het vrouwtje geroepen en deze roept weer het baasje en deze haalt die groene gek uit ons badje. Sjonge jonge, je maakt wat mee in Maastricht. Maar ik wil maar zeggen ze wijzen met de vinger naar mij maar dat het niet alleen aan mij ligt en stiekem vinden ze mij allemaal leuk en lief. (ze zouden eens moeten weten, haha).

De baas is een fotoalbum in elkaar aan het zetten van de eerste week, je begrijpt met de vele foto's die hij heeft genomen kan het nog wel eventjes duren.

Groetjes

Hier ben ik dan, sorry maar ik kan nog geen Limburgs, ik ben pas 8 weken. Mijn naam is Callen, officieel Sequins Sarkli (iets van Starwars, kijk maar na bij Yodapedia) en roepnaam Callen (NCIS LA). Nou een hele mond vol, maar ja daar had ik dan ook niets bij in te brengen. Maar goed ik had het dus erg naar mijn zin bij mijn mams en bij Caspar. Ik dacht nog dat ik mocht blijven, want hij was toch echt gecharmeerd van mij. Toen kwamen er uit ineens twee mensen met een rare taal kijken en deze betasten mij overal, nou vraag ik je toch, dat doe je toch niet. Dat vrouwtje was erg verheugd met mij, is eigenlijk ook wel logisch. Maar goed ze gingen weg en de rust was wedergekeerd. Ik was dan ook verrast dat ze vandaag 15 augustus weer voor de deur stonden en mij mee mochten nemen. Dat had ik niet verwacht van Caspar, hij wilde me erg graag houden maar zelfs een flinke bom duiten kon deze twee niet vermurwen.

Caspar heeft me nog fijn de nageltjes geknipt en voor mijn nieuwe baasjes een en al ingepakt, voer, speeltje, stukje van onze deken zodat ik mijn broertjes en zustertjes ruik, hij heeft me zelfs nog een afscheidskus gegeven, maar ik ben stoer, ik ben tenslotte een reu, en wel een van Knippenborg..

Nu hebben we twee uur gereden en het was hartstikke warm maar eenmaal aangekomen had ik een groot grasveld voor mij alleen, ik rook wel andere honden maar had er geen erg is, jonge onschuld he. Toen kwamen uit het niets twee grote Goldens aanrennen, de een heet Bandit en de ander heet Guinness, Bandit is rustig en beschermd mij een beetje, Bandit wilt spelen. Ik zeg nog doe normaal man het is 30 graden, dat doe je toch niet. Ik heb eerst alles goed moeten nakijken en hier en daar losse plantjes weg moeten halen, de baas John zoals ik hoor heeft een hobby en dat is foto's maken, nu weet ik ook waar die klikjes vandaan komen.

Het vrouwtje wilde me laten poepen, maar eh als er iets uit moet, moet er ook eerst iets in, DUH..Maar dat leren ze nog wel. Omdat het zo warm was hebben we nog samen in het badje gezeten en toen was het etenstijd, lekker hetzelfde als bij Caspar en wat denk je wat er gebeurt na het eten, juist daar hoef je slim voor te zijn. Oh ja ik heb al kennis mogen maken met heel veel mensen, maar die praten toch allemaal raar, dat wordt eerst een cursusje Limburgs.Wat dinks diech daan.....(mijn eerste woordjes Limburgs.

Nou ik zal net als Guinness een eigen pagina krijgen waar ik af en toe min/onze belevenissen beschrijf. Dus tot later..

naor bove

Laat een berichtje achter in het Gastenboek