Koffiewinkel Blanche Dael:

Zoals eerder reeds vermeld zijn het niet de groot warenhuizen die je in elke stad vind die de stad tot de stad maken, maar  met respect de kleinere ondernemers die een eenmanszaak runnen of een specialistische zaak, één ervan is in mijn ogen zeer zeker de Koffiewinkel Blanche Dael, vroeger in de Wolfstraat en in de Muntstraat en nu nog alleen in de Wolfstraat, menig Maastrichtenaar heeft daar zijn eerste versgebrande pinda's gehaald. Blanche Dael die al zolang ik mij kan herinneren in Maastricht aanwezig is. 

Als je de naam Blanche Dael noemt in Maastricht, dan wordt dit meteen geassocieerd met de reuk van koffie en/of versgebrande pinda's.

Niet alleen alle soorten koffie is er te verkrijgen maar ook thee en alle aanverwante artikelen, zelf vind ik de theepotten met verschillende thema's schitterend.

Op 17 april 2013 bestond Blanche Dael maar liefs 135 jaar. Chapeau.

Geschiedenis:

Guillaume (Willem) Dael was spoorbeambte en besloot  op 17 april 1878 samen met zijn vrouw Catharina een winkel "G. Dael, In Koloniale Waren" te openen. Aanvankelijk houdt Willem nog een tweede bron van inkomsten aan: hij is ook nog spoorwegbeambte. Rond 1905 gaan de daels koffie inkopen, malen en branden. Daartoe kopen ze een koffiebranderij op van de familie Hustinx in de Bonnenfantenstraat. Ook verkopen ze boter, kaas, margarine en comestibles (lang houdbaare voedingswaren). In 1916 breiden ze hun assortiment nog verder uit met onder andere Javathee, peul- en zuidvruchten, gedroogd fruit en fruit in blik.

Hij wist zijn jongste dochter Blanche te inspireren om het bedrijf verder te zetten en Blanche vond weer opvolgers in Huub Berghof en Jean Erkamp. Zij werden weer opgevolgd door Albert Berghof. Zo zijn er al vier generaties in Maastricht bezig met wat ooit Koloniale waren heette. En dat is niet alleen nostalgisch en heerlijk vertrouwd, maar ook nog steeds heel erg van deze tijd.  

Blanche was de jongste van de twaalf kinderen Dael. Blanche en haar man Louis Boesten nemen in 1923 de zaak van haar ouders over en verandert de naam in 1928 in Maison Blanche Dael.  Blanche Dael was een actief adverteerder. Nog altijd vindt u de 3 soorten koffie in hun assortiment, de eerste huisstijl werd in de jaren twintig ontworpen door Jos Postmes, later directeur van de kunstacademie.

In 1928 werd de eerste koffiebrander geplaatst in de etalage van de winkel in de Wolfstraat. In 1962 verving Blanche de koffiebrander. De brander die ze toen plaatste, wordt tot op de dag van vandaag gebruikt voor uw verse koffie en pinda's

Hun meesterbrander Jean Erkamp, neemt op zijn beurt de zaak over in 1968/69. Hij doet dat onder anderen met zijn zwager Huub Berghof. Enkele jaren later openen ze een filiaal in de Muntstraat. De naam van de winkel, op dat moment al heel bekend en gewaardeerd in Maastricht en omgeving, bleef ongewijzigd. In de jaren '60 bestond Maastricht voornamelijk uit familiebedrijven. De winkeliersvereniging was dan ook een hecht gezelschap. Na 125 jaar ontving Blanche Dael het predikaat Hofleverancier !

Terwijl talloze kleine ondernemers uit de Wolfstraat verdwijnen en plaatsmaken voor grote concerns houden zij de charmante kleine koffiebranderij met succes draaiende.

In 1998 komt Albert, de zoon van Huub Berghof, als compagnon in de zaak. Hij begint met de Coffeeloversformule. De cappucino's, latte machiatto's en de verse gebakken cheese cakes slaan meteen aan. Op dit ogenblik zijn er zes Coffeelovers filialen in Maastricht.

Dominicanerkerk nu Polare.

Bibliotheek op Plein 1992.

De Annex, Plein 1992

Avenue, Avenue Ceramique 50

Sint Pieter, Glacisweg 26

Universiteit, Bonnefantenstraat 2

naor bove

Een Intervieuw door Stefan Gybels voor De Limburger 'Stadsgeluiden'

Charles Ubachs brandt al twintig jaar koffiebonen. foto Rob Oostwegel

Als Charles Ubachs voor de eerste keer bij zijn vrien- din thuis komt, grijpt hij meteen in. Hij kent zijn
schoonouders nauwelijks, zij kennen de nieuwe wederhelft van hun dochter meteen. Een Senseo-apparaat? Weg ermee.
Zet maar op zolder, dan regelt hij wel een nieuw apparaat. Een échte koffiemachine. Van Maison Blanche Dael uiteraard.
Je bent koffiebrander of je bent het niet.
Ubachs brandt al twintig jaar koffiebonen. Per toeval rolde hij in het vak. Toen hij na twee jaar de HEAO moest verlaten, moest hij wel wat. Het papier van Maison Blanche Dael in het Arbeidsbureau sprak hem aan. En dat hij louter een administratieve opleiding heeft gehad? Ach, daar maakten zijn leermeesters Huub Berghof en Jan Erkamp
snel korte metten mee. Het vak van koffiebranden is namelijk een vak van dóén. Geen cursussen of dikke studieboeken. Gewoon aon de geng. Ubachs leert al snel dat het allerbelangrijkste facet van zijn vak concentratie is. Koffiebranden is soms secondewerk. Een seconde te laat, en de koffie kan niet meer te drinken zijn. Honderd procent concentratie is vereist, ook als er klanten staan te springen om koffiebonen of pinda’s. De koffie gaat voor, al komt de koningin binnen. Dertien jaar werkt hij bij Maison Blanche Dael in de Wolfstraat. Dag-in, dag-uit is hij actief in de geur van koffie die de straat zo kenmerkt. Hoort bij een stad, vindt Ubachs. De geur van koffie, de geur van brood, zelfs de geur van zuurkool. Heeft hij veel liever dan de tegenwoordig alom aanwezige ketens. In het begin kende hij elke winkelier in de Wolfstraat. Sfeer en gezelligheid stonden voorop. Ondertussen werd geld verdiend. Ook bij  Blanche Dael. In december stond de rij pindaliefhebbers tot om de hoek. Ubachs maakte er ge weldige tijden mee. Om de pinda-tsunami rond Sinterklaas het hoofd te kunnen bieden, werken Ubachs en Huub Berghof ’s nachts door. Hard werken, maar ook hard lachen. Zeker als een verdwaalde, en dronken, Sinterklaas samen met zijn zwarte Pieten midden in de nacht een zak pinda’s kwam halen. Ook het leveren van noten en koffiebonen zorgt voor menig anekdote op verjaardagsfeestjes. Leveringen van 450 zakken van 30 kilo per zak zijn niet meer dan normaal. In een zeecontainer! Die dus dwars door de binnenstad moet. Eén verkeerd geparkeerde auto op het Onze Lieve Vrouweplein betekent liters zweet bij chauffeur en bij Ubachs. Het werk gaat altijd door. Ook op een vrijdag voor carnaval als geleverd moet worden. Zo rond zes uur, als veel mensen net hun eerste pilsjes wegslikken. Een zeecontainer midden in de Wolfstraat zorgt dan dus zeker voor de nodige hilariteit. Niet bij Ubachs, die moet werken. En vloeken, als blijkt dat er een scheur in het plafond van de container zit. Bonen onbruikbaar,
hele lading weer terug. Nieuwe afspraak: carnavalsmaandag 8.00 uur’s morgens. Ubachs is present. Met een houten kop, maar hij is er. Het werk gaat altijd door. Tegenwoordig werkt hij in de ‘fabriek’ van Blanche Dael aan de Sint Gerardusweg. Adieu binnenstad, welkom industrieterrein in Wyckerpoort. Jammer, vindt Ubachs, maar het kan niet anders. Koffie van Blanche Dael
wordt steeds populairder en dat kan de branderij in de Wolfstraat simpelweg niet meer aan. In de binnenstad wordt tachtig kilo per uur gebrand, in de in 2008 geopende vestiging bij het spoor 200 kilo. Wat niet veranderd is: de liefde waarmee Ubachs ‘zijn’ koffie behandelt. In Wyckerpoort gebeurt weliswaar meer machinaal, maar de laatste touch doet Ubachs nog altijd met de hand.Secondenwerk, zoals gezegd, die de koffie van Blanche Dael tot ver buiten Maastricht populair maakt. Ook bij Ubachs zelf.
Hij drinkt makkelijk tien tot twaalf koppen koffie per dag. Échte koffie. Blanche Daelkoffie. Er gaat zelfs geen druppeltje Senseo in.

Zijn schoonouders weten er inmiddels alles van.

naor bove

Bron: Website BlancheDael, Coffeelovers,

Foto’s , Blanche dael FaceBook, MestreechterSteerke, Rob Oostwegel