Orlando

Fokker Peter & Angelique Driessen Vader Xanthos Thunderbolt Moeder Snowflower from Gliekshome Geb. 26 december 1999 Naam Magic Orlando from Gliekshome, roepnaam Orlando Na lang zoeken en zeuren van Anja hadden we onze derde pup “gevonden”, het wordt na enige overleg met Peter & Angelique de okerkleurige halsband en we noemen hem Orlando, roepnaam Orlando naar het plaatsje Orlando Florida, hier hebben we alleen maar goede herinneringen aan. Orlando zijn we gaan halen op woensdag 16 februari 2000, hij was toen 7 ½ week oud (jong), dit omdat hij anders een dag helemaal alleen in het nest zou achterblijven. Wat bijzonder aan Orlando is, dat is dat we mede-eigenaren zijn, dit houd in dat Peter & Angelique opstaan als eigenaren dit zodat wij hem kunnen uitbrengen in de “fokkersklas”, een contract opgesteld met regels en rechten, zoals dat Orlando altijd ons eigendom is en dat Peter gratis met hem kan dekken indien er behoefte aan is? Tevens is dat onze eerste hond die volledig verzekerd is, zowel voor ziekte als ook voor ongevallen e.d.. Het is een zeer mooie reu met goede vooruitzichten, de eigenaar van de vader is nog twee maal langsgegaan bij Peter en Angelique om toch de pup te krijgen, maar helaas. Orlando arriveerde bij ons in Februari (16) als derde Golden naast onze Woody en Magic. Al gauw bleek dat onze ervaring bij deze pup te kort schoot, deze drukke pup deed en doet alles anders dan onze eerste twee, hier krijgen en hebben we onze handen vol aan. Orlando graaft niet nee hij pakt de bloemen en de blaadjes, verder laat hij Woody en Magic niet met rust, Voor Magic is dit goed, hij weet nu eindelijk wat hij Woody destijds heeft aangedaan.

Bovenaon Orlando is een lekker rustige hond die zich heel goed zelf bezig kan houden, echter samen met onze andere Goldens komt hij geen aandacht te kort. Orlando is een graag geziene gast, hij weet de mensen aan zich te binden en overal waar we komen of dat nu op show is in een restaurant of ergens op vakantie, iedereen vind hem geweldig, hij is rustig hij laat met zich knuffelen en hij doet alles voor een koekje. Hij is dan ook steevast op zoek naar iets lekkers. Met Orlando hebben we dan ook twee nestjes gefokt, Bandit is uit het eerste nestje, uit het tweede hebben we geen hond gepakt, drie Goldens zijn voor ons meer dan genoeg. Het eerste nestje ging met een teef van Peter en Angelique, dit was tenslotte afgesproken. Op een avond ergens vlak voor voor kerstmis werden we gebeld door Peter met de mededeling dat de teef loops was, het kon gebeuren. Peter kwam met de teef hierheen, het was stervend koud buiten en Orlando had wel interesse, maar wist eigenlijk niet in wat, in ieder geval werd hij er wel opgewonden van. Het wilde maar niet lukken en de kou hielp uiteraard ook al niet mee, we besloten om onze dierenarts in te schakelen en hebben KI toe laten passen. Het blijde nieuws kwam een korte tijd later, Tiger Wood was in blijde verwachting. Orlando en Tiger Woods werden de trotse ouders van 8 pups, van dit nest hebben we samen met onze vriend en Allround keurmeester Jo Scheepers Bandit uitgezocht, dus we zijn eens benieuwd. Onze honden zijn allemaal pas 'laat' klaar, dat wil zeggen dat ze meer jaren nodig hebben om zich te ontwikkelen. Showen doet hij eigenlijk niet zo graag, maar samen met Anja alleen weg dat vind hij geweldig alle aandacht van het vrouwtje, zo'n dag is een pure traktatie voor Orlando, hij loopt dan lekker naast zijn vrouwtje en steekt overal nieuwsgierig zijn neus in, want er zal eens wat te eten in zitten. Op 25 mei 2008 was het dan eindelijk zover, onze Golden Retriever Magic Orlando from Gliekshome (wat een naam) heeft op 25 mei op de Jachthondenshow zijn 3e en laatste punt gehaald om het officieël te maken, onze Orlando is Nederlands Veteranenkampioen.Zijn eerste punt behaalde hij op 9 februari bij KC De Kempen , zijn tweede op 6 april bij KC Goes en zijn laatste punt op 25 mei bij de Internationale Jachthondententoonstelling . Het spreekt voor zich dat Anja zielsgelukkig was en dat bijna het dak eraf ging, (echter het was een tent).
Eén van onze zwaarste dagen tot nu toe was maandag 21 november 2011, we hebben Orlando moeten laten inslapen, onze kampioen, kameraad, knuffelbeer is niet meer. Orlando was Anja's zorgen pup, tweemaal een darmstilstand, epilepsie, artrose. Vaak zat Anja s'nachts bij hem om hem toch weer zo snel mogelijk te laten herstellen, hij was dan ook Anja's hond. Orlando was ziek, dat bleek al ruim één jaar geleden bij de echo, er zat een tumor bij zijn nieren, de vraag was om te opereren of niet. Omdat Orlando er op dat ogenblik geen last van had en omdat de bloedwaarde 'normaal' waren hebben we besloten om niets te doen. Want wat zou er gebeuren als er zuurstof bij komt ? Bij ons zelf wisten we al wat dat op langer termijn zou betekenen, langzamerhand begon de waarheid door te sijbelen, Orlando onze grote vriend ging langzaam beginnen aan zijn laatste reis. Mondjesmaat ging hij achteruit, misschien hebben we het te druk gehad met ons zelf en alle omstandigheden waar we in verkeren, we zagen het wel maar we wilde het niet zien, we gingen steeds kleinere rondjes lopen voor Orlando te ontlasten, Bandit en Guinness hebben zich perfect gedragen en hebben dit zonder tegenspartelen ondergaan, af en toe pakten we alleen Bandit en Guinness en ging Orlando op zijn gemak een wel erg klein rondje lopen. Orlando was erg bijzonder, iedereen mocht hem,overal waar hij kwam reageerde de mensen op hem, als je de 'goedkeuring' van Orlando had dan kon je bij ons al niet meer stuk. Hij was eigenzinnig en menigmaal liep hij op de weg als een auto of fiets aankwam, hij schoof dan niet en ipv kwaad te worden lachte en wachtte men eventjes. Waar we ook bezig waren Orlando was erbij, maar hij was meer, hij was onze laatste verbinding met de overleden vader en moeder van Anja, in deze voor ons moeilijke tijd was hij vooral voor Anja steun en toeverlaat, hij was en is onvervangbaar. Een week voor die zwarte maandag waren we al met Orlando naar Bert onze dierenarts geweest, Orlando had moeite met eten en dat wat hij ophad kwam meteen terug, Bert dacht aan een maagontsteking en met medicijnen en aangepaste voedsel moest zich dat herstellen, na een week ging het inderdaad beter en we begonnen Orlando weer op zijn normale voeding terug te zetten, maar weer ging het mis. Bij Bert bleek na een nieuwe echo dat het goed mis was, de tumor was gegroeid en drukte op zijn maag en ruggengraat, we hadden de keus, kerstmis haalde hij niet aldus Bert. Hij zou nog ongeveer drie weken hebben en dan alleen op vloeibaar voedsel, aan ons de keus. De keus was hoe moeilijk ook voor ons in feite niet moeilijk, in ons hart wilde we Orlando wel bij ons houden maar ons verstand gaf de doorslag en na afscheid genomen te hebben heeft Bert in ons bijzijn Orlando vredig laten inslapen. Orlando was onze derde Golden Retriever en zoals elke van onze honden was hij bijzonder, hij was eigenzinnig, hij was verliefd op elke pup en op elk teefje in de buurt, als we bij het wandelen een teefje tegenkwamen dan was hij net een jonge hond, totdat het teefje langs was en de werkelijkheid hem weer inhaalde, hij was vrolijk en zoals een Golden Retriever hoort te zijn een echte mensenvriend. Hoewel Orlando een hond is merken we bij iedereen die ons nu ziet met twee ipv drie honden dat ze het erg vinden, dat en het feit dat zelfs onze dierenarts Bert een traantje heeft moeten laten bij het inslapen van Orlando wat volgens eigen zeggen de beste en fijnste hond was in zijn praktijk om te behandelen doet ons meer dan goed. Bovenaon