Spreekt voor zich, hier komen onze reisjes te staan, dit jaar (2023) gingen we voor de tweede maal dit jaar naar Texel, redelijk dichtbij, strand en natuur. Voor ieder wat wils zou je zeggen. Ikzelf was al eerder dit jaar verknocht geraakt aan het eiland. De rust, een tel terugschakelen zodra je voet aan wal zet. Heerlijk. De overtocht was nog wel een dingetje, hoe zou het gaan, mochten we in de auto blijven of konden de honden mee op het schip. Alles ging van een leien dakje. Anja had zoals vanouds alles uitgezocht, de auto was via internet aangemeld, de parkeerkaart was gereserveerd. Bij de boot aangekomen konden we zo doorrijden. Ik ging even de boot verkennen en wat foto's nemen (whats new), het was guur en koud. De weerberichten werkte niet in ons voordeel.

Nu op het moment van het schrijven is het weekje Texel alweer voorbij, een behoorlijke natte week hebben we meegemaakt, de extra badhanddoeken die we mee hadden genomen hebben we echter niet nodig gehad. Steeds even tussen de buien door manoeuvreren was het advies. En dat is gelukt met als hoogtepunt (voor mij) de zeehondentocht, zeiknat maar super om mee te mogen maken. De vakantie begon echter in mineur, Callen onze oudste kon in Texel bij het uitstappen van de auto niet meer lopen, zitten, liggen, twee stappen en weer zitten en liggen. Het was zelfs zover dat we het telefoonnummer van een goede DA hadden gevraagd. We weten dat Callen op zijn laatste pootjes loopt en we zijn dan ook blij dat hij dit nog heeft mogen meemaken, OK, geen strand of zeewater voor hem. Maar gewoon rustig lopen, de zeelucht deed hem goed want het ging steeds beter met hem, na twee dagen leek het wel of er niets aan de hand was. We zullen hem koesteren en wat zijn bescherming betreft, daar is Jamie goed in. Als andere honden te dicht bij hem komen dan staat hij voor Callen, prachtig. We zijn dan ook dankbaar voor de tijd dat we Callen nog bij ons hebben. Zolang hij eet, drinkt, slaapt, speelt en zichzelf ontlast en alleen maar (erg) rustig loopt, passen wij en Jamie ons aan. Anja is twee ochtenden met Jamie het strand op geweest, hij had de tijd van zijn leven en luisterde als een vinkje, wat dat betreft is Jamie de perfecte hond. Ikzelf heb niet alles kunnen zien wat ik wilde maar dat komt de volgende keer wel weer.

Zogezegd tussen de regen door gewandeld met af en toe een bui, de natuur is prachtig en je komt van alles tegen. Veel fazanten en als je achter de duinen loopt dan denk je dat er ieder moment een vos tevoorschijn kan komen, maar in Texel zijn geen vossen. Texel is een paradijs voor vogelaars, wandelaars, fietsers en noem maar op. Zoals altijd heb ik (te)veel foto's gemaakt, daar zal ik nog dagen werk aan hebben. Op de laatste avond wilde ik snel nog effe een zonsondergang pakken, alleen de wolken waren mij voor. Intens tevreden en gelukkig kunnen we terug kijken op een geweldige week Texel. Zogezegd ben ik niet mee kunnen gaan met de jongens naar het strand, dus daar heb ik geen foto's van, Anja heeft enkele gemaakt met haar gsm en ik moet zeggen dat ze erg mooi geworden zijn. Jamie vertelt toch nog in zijn eigen bewoording hoe hij het ervaren heeft, maar dat kunnen jullie lezen op hun eigen pagina, de CALLEN-Adventurepage 

Met goede zin gestart aan de reis naar Texel, Jamie en Callen hebben alle plaats, Callen hebben we wat gegeven om rustig te blijven, Jamie voelt zich thuis en als laatste, Anja heeft een ruime kamer geboekt waar plaats is voor ons allemaal.

Anja na haar afspraak bij Peter de kapper, Jamie is in zijn element. Qua foto's doet Anja niet onder voor John.

Jamie leeft zich uit op het strand, nog even wachten voordat we de boot op kunnen en bijna thuis, even een plasstop.

Haven Oudeschild van waaruit de zeehondentocht startte.

Zonsondergang strand Texel